ارزیابی عملکرد بیوفیلتری با بستر پلی اورتان-کود گیاهی برای حذف سولفید هیدروژن تحت شرایط بهره برداری پیوسته و منقطع
محل انتشار: هفتمین همایش ملی مدیریت آلودگی هوا و صدا
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 570
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CANPM07_009
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: در بسیاری از صنایع، بهره برداری از فرآیندهای تولیدکننده هوای آلوده ممکن است چندین ساعت در روز متوقف شود. در چنین شرایطی، سیستمهای بیوفیلتراسیون مورد استفاده برای تصفیه هوا باید بصورت منقطع (روشن/خاموش شدن متوالی) بهره برداری شوند. براین اساس، هدف از این مطالعه بررسی عملکرد بیوفیلتری با بستر پلی اورتان-کود گیاهی برای حذف سولفید هیدروژن (H2S) تحت شرایط بهرهبرداری پیوسته و منقطع بود.روشها: آزمایشات در یک بیوفیلتر آزمایشگاهی با دبی هوای 7 لیتر بر دقیقه، زمان ماند بستر خالی برابر 16/3 ثانیه و متوسط غلظت H2S برابر 120±18 میلی گرم بر مترمکعب انجام گرفت. بیوفیلتر به مدت 57 روز و 26 روز بترتیب تحت شرایط پیوسته 24) ساعت در روز) و منقطع 8) ساعت در روز) بهره برداری شد.نتایج: تحت pH نزدیک خنثی، بیوفیلتر در حالت بهره برداری پیوسته و منقطع H2S را با غلظت اولیه حدود 130 میلی گرم بر لیتر بطور کامل حذف کرد. تحت شرایط خنثی، بیوفیلتر دارای حداکثر ظرفیت حذف حدود 30 گرم برمترمکعب بر ساعت با راندمان بیش از 98 درصد در هردو حالت بهره برداری بود. شرایط اسیدی بطور قابل توجهی عملکرد بیوفیلتر را کاهش داد. در طی عملکرد بیوفیلتر، pH شیرابه تحت حالتهای بهره برداری پیوسته و منقطع به ترتیب به 3/4 و 1/5 کاهش یافت. بااین حال، بیوفیلتر توانست در حالت های بهره برداری پیوسته و منقطع به ترتیب بعد از 32 و 13 روز از شرایط اسیدی خارج شود و عملکرد بهینه آن به ترتیب بعد از 30 و 12 روز بازیابی شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن بود که بیوفیلتر با بستر پلی اورتان-کود گیاهی بطور موثری H2S را تحت هردو حالت بهره برداری پیوسته و منقطع از جریان هوا حذف کند. بیوفیلتر تحت حالت بهره برداری منقطع بطور سریعتری از شرایط اسیدی خارج شد. چنین وضعیتی یک پیش نیاز برای حذف موثر H2S تحت شرایط خنثی میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیرا نوروزی
کارشناس آزمایشگاه دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
محسن حیدری
استادیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران