زبان بلوچی، توانش، زایایی

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,107

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MMJ-2-5_005

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

زبان بلوچی مانند زبان فارسی یکی از زبان های وندی و ترکیبی است و همین خصیصه زبانی موجب شده تا روند گسترش پذیری در این زبان به راحتی صورت گیرد.تحول همیشگی زبان و جامعه بلوچ، که در شرایط اقلیمی ویژه ای قرار دارد، باعث شده تا این زبان از خلاقه ها و جنبه های زایایی، که گسترش پذیری یکی از ویژگی های آن است، برخوردار گردد.امروز سخنگویان بلوچ اعم از تحصیل کرده و تحصیل نکرده، از راه های گوناگون برای تفهیم مطالب موردنظرشان از این ترکیب ها استفاده می کنند. اگر به درستی در این زبان نگریسته شود، ابعاد گسترش پذیری حد بسیار وسیعی دارد که این مطلب ضمن بیان نکات زبان شناسی، از نظر جامعه شناختی نیز قابل تامل است.

نویسندگان

اسماعیل نرماشیری

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیستان و بلوچستان

کتایون شیدایی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد صحنه