نقش عدالت ترمیمی و عدالت توافقی در پیشگیری از جرم

با گذشت سالیان متمادی از اجرای عدالت سنتی وکلاسیک، عدالت کیفری که حاصل از توجه به جرم، بزهکار و در نتیجهبسط و توسعه عدالت سزادهنده درحالت اول و عدالت بازپرورانه درحالت دوم بود، به تدریج دیدگاههایی را مطرح کردند کهحاصل از توجه به بزهدیده و در نظرگرفتن نقشی پویا برای بزهکار است. این رویکردها، بارزترین آنها مدل عدالت ترمیمی وعدالت توافقی/ قراردادی شدن می باشند؛ میتوان گفت، الگوهای جدیدی درسیاست جنایی می باشند که یک رویکرد براحیای حقوق بزه دیده، حل و فصل اختلافات، ترمیم خسارتهای وارده بربزه دیده و با مشارکت بزه دیده، بزهکار و جامعهمحلی، از طریق مذاکره و سازوکارهای میانجیگری، و رویکرد دیگر برتوافق میان مقام قضایی و بزهکار درخصوص تعیینسرنوشت دعوای کیفری تاکید دارند. بنابراین، این رویکردها ضمن توجه به بزهکار، بزه دیده و حقوق وخواسته های وی رامورد توجه قرار می دهد ،در پیشگیری و کاهش نرخ جرم نیز تاثیرگذار است . در سیستم تدوین قانون در کشور ما هم بیتاثیر نبوده و قانونگذار جمهوری اسلامی ایران با استفاده از رویکردهای جدید و نوین که در قوانین سایر کشورها به خصوصسیستم قانونگذاری و نظام قضایی فرانسه که با سیستم حقوقی کشور ما هم خوانی دارد، موجب تحولاتی در قوانین سال هایاخیر به خصوص قوانین مجازات اسلامی و آیین دادرسی کیفری قوانین ماهوی و شکلی مصوب 1392 شده است.

کلیدواژه ها:

متهم ، سازش ، عالت ترمیمی ، عدالت توافقی ، پیشگیری