بررسی میزان تاب آوری دانشجویان فوریت های پزشکی

مینه و هدف: کارکنان فوریت های پزشکی به عنوان اولین پاسخگویان سیستم درمانی، نسبت به سایر کارکنان بخش درمان شرایط استرس زای بیشتری را تجربه می کنند. تاب آوری به معنای ظرفیت افراد برای سازگاری با استرس و فجایع را میتوان یک پیش بینی کننده سلامت عمومی به شمار آورد. این مطالعه به منظور سنجش میزان تاب آوری دانشجویان فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام گردید.روش کار: این پژوهش از نوع مقطعی هست که کلیه دانشجویان فوریت پزشکی به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد شده تاب آوری کانر و دیویدسون بود. اطلاعات پس از گردآوری در نرم افزار SPSS 16 وارد و با استفاده از آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین کلی نمره تاب آوری 64/82±9/96 بود. نتایج آزمون تی مستقل بین دو گروه کارشناسی و کاردانی نشان داد که اختلاف معناداری بین میانگین نمره در گروه کارشناسی 68/35 ±8/57 و گروه کاردانی 62/30±10/17 وجود داشت P<0/05 همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که بین گروه های با سابقه کار متفاوت نیز اختلاف معناداری دیده می شود P<0/05 به طوری که داشتن سابقه کار موجب افزایش میانگین نمره تاب آوری شده بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه میتوان گفت که دانشجویان فوریت پزشکی از میزان تاب آوری قابل قبولی برخوردارند. به علاوه این مطالعه نشان داد که مواجهه با شرایط استرس زا در طول دوران خدمت، موجب افزایش میزان تاب آوری افراد می شود، چراکه در این مطالعه گروه کارشناسی در حقیقت کارکنان شاغل در اورژانس کشورمی باشند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، فوریت های پزشکی ، دانشجو