مکانیسم اثر آرسنیک در القای سرطان
محل انتشار: سومین کنگره عناصر کمیاب ایران
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 785
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICTE03_079
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: آرسنیک غیرآلی که سبب آلوده کردن آب آشامیدنی بیش از 100 میلیون انسان در دنیا شده است، یک ماده کارسینوژن است و مجاورت طولانی مدت با آن میتواند به عنوان یکی از بزرگ ترین تهدیدها برای سلامتی انسان محسوب شود. حتی سطوح پایین مجاورت با آرسنیک، سبب افزایش ریسک سرطان پوست، مثانه و ریه می گردد؛ به طوری که ریسک ابتلا به سرطان پوست را دو برابرکرده و سالانه بیش از 5297 مورد سرطان ریه به آرسنیک نسبت داده می شود. مواد و روش ها: مطالعات اخیر در این زمینه با استفاده از بانک های اطلاعاتی PubMed, Science direct, Google scholar, Ovid تحت بررسی مروری و آنالیز قرار گرفتند نتایج: آرسنیک از طریق القای استرس اکسیداتیو و تولید ROS در شروع و پیشبرد سرطان دخالت دارد. همچنین، متیلاسیون آرسنیک به وسیله S- آدنوزیل متیونین و گلوتاتیون، سبب تولید گونه های بسیار سمی متیله آرسنیک با فعالیت سیتوتوکسیک قوی و اثر مهارکنندگی آنزیم اثرات اپیژنیکی نظیر تغییرات هیستونی و متیلاسیون DNA می شود. آرسنیک قادر است به گروه های سولفیدریل سیستیین برخی از پروتیین ها باند شده و فعالیت آنها را مهار کند. به علاوه، دارای اثرات سینرژیک با تنباکو و الکل در القا سرطان می باشد. نتیجه گیری: مرور مطالعات اخیر انجام شده نشان می دهد که تماس با آرسنیک میتواند به عنوان یک بیومارکر قوی در کارسینوژنسیتی القا شده با آرسنیک مطرح شود. بیان مکانیسم های کارسینوژنسیتی آرسنیک جهت درمان و پیشگیری از سرطان های القا شده با این عنصر، اهمیتدارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نگار عطایی
دانشجوی دکتری، گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
مجتبی پنجه پور
دانشیار، گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
مریم اصفهانی
دانشجوی دکتری، گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان