نقش عنصر روی در سلامت و بیماری

سابقه و هدف: روی یکی از فروان ترین عناصر کمیاب ضروری بدن انسان است که در همه بافت ها یافت می شود. متوسط میزان روی در یک شخص بالغ حدود 1/4-2/3 گرم است. روی در ساختار و عملکرد تعداد زیادی از ماکرومولکول ها و بیش از 300 واکنش آنزیمی و همچنین تنظیم بیان ژن نقش بارزی دارد . کمبود روی باعث اختلالات حسی و ناکارآمد شدن سیستم ایمنی، بروز آترواسکلروز ، افزایش استرس اکسیداتیو، به تاخیر انداختن رشد جسمی و ذهنی در نوزادان و در بالغین باعث کاهش عملکرد تولید مثلی و باروری می شود. مواد و روش ها: پایگاه های Google scholar و PubMed به منظور دستیابی به مقالات مورد نظر جستجو شدند نتایج: روی در کارکرد دستگاه ایمنی به وسیله افزایش نوتروفیل ها و آنتی بادی ها نقش مهمی را بر عهده دارد و در تکثیر و رشد سلولی برای فعالیت آنزیم های درگیر در سنتز DNA و تنظیم سیگنال های تنظیمی لازم است. هم چنین، به عنوان مهار کننده کاسپازها و مسیرهای عبور سیگنال فاکتورهای رشد که کاهش آن مرگ را در بسیاری از تیره های سلولی القا می کند، توصیف شده است. روی به وسیله پایداری ساختار غشاء، حفظ سطح مناسب MTs، جزء ضروری سوپر اکسید دیسموتاز و مهار کننده NADPH اکسیداز، سلول ها را از استرس اکسیداتیو حفظ می کند. این ریزمغذی باعث کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی بیماران دیابتی می شود. به علاوه، افزودن روی به ساختمان انسولین سبب افزایش توانایی اتصال انسولین به گیرنده اش می شود.نتیجه گیری: کمبود روی به معنی ناکافی بودن مقادیر آن در بدن که در اختلالات معده ای روده ای، بیماری کلیوی، الکلیسم، و فقدان جذب کافی رایج است در بروز سرطان، افسردگی، آلزایمر، و بیماری ویلسون نقش دارد

کلیدواژه ها:

روی ، عناصر کمیاب ، کمبود روی