بررسی به کارگیری ریزجلبک های اسپیرولینا پلتنسیس و کلرلا وولگاریس در بایوفیلترها به منظور حذف ترکیبات فلزات سنگین از فاضلاب های صنعتی

سابقه و هدف: حذف فلزات سنگین در فاضلاب ها همواره از موضوعات چالش برانگیز در صنایع بوده است. فلزات سنگینی همچون جیوه، کادمیوم و نیکل در صورت ورود به محیط زیست پیرامون انسان می توانند پیامدهای جبران ناپذیری داشته باشند. هدف از این مقاله ارایه روشی کارآمد است که با استفاده از دو ریز جلبک اسپیرولینا و کلرلا یون های فلزات سنگین را جذب می کند و با پاکسازی فاضلاب ها از این ترکیبات مضر، نیز با استفاده از میکروارگانیسم های موجود در طبیعت، امکان استفاده مجدد از فلزات سنگین در صنایع مربوط را امکان پذیر می سازد مواد و روش ها: تارنماهای Elsevier ،Scopus مورد بررسی قرار گرفتند نتایج: در روش بررسی شده ، فلزات سنگین با ایجاد پیوندهایی با دیواره و برخی اجزای سلولی دو ریزجلبک اسپیرولینا و کلرلا از فاضلاب حاوی این فلزات جدا می شوند. رقیق سازی فاضلاب می تواند باعث افزایش راندمان فرآیند حذف این فلزات گردد. تولید این جلبک ها در محوطه کارخانجات نیز با ملاحظه برآورد هزینه ها میتواند توجیه اقصادی داشته باشد.نتیجه گیری: با توجه به خطراتی که انتشار فلزات سنگین به صورت بالقوه برای انسان ایجاد می کند و ورود این آلاینده ها به محیط زیست، تصفیه و فیلتراسیون فاضلاب های صنعتی از این فلزات غیر قابل چشم پوشی است. در این راستا، استفاده از سیستم های طبیعی به منظور حذف این فلزات از فاضلاب خروجی از کارخانه بسیار حایز اهمیت است. به کارگیری دو ریزجلبک اسپیرولینا و کلرلا به دلیل جذب سطحی و ایجاد پیوند با این فلزات به صورت بایوفیلترهایی سازمان یافته می تواند مفید واقع شده و با کاهش هزینه ها کارآیی فیلتراسیون را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

اسپیرولینا ، کلرلا ، بایوفیلتر ، فلزات سنگین ، فاضلاب