بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی و تغییرات بافت کبد در موش های صحرایی نر مسموم شده با منگنز

سابقه وهدف:ارتباط انسان با شغل هایی که با فلز منگنز در ارتباط است می تواند باعث بروز بیماری منگانیسم شود. برای تشخیص اینکه مسمومیت با منگنز علاوه بر آسیب های مغزی در بافت های دیگر چه اثراتی به دنبال دارد، در این پژوهش، تغییرات هیستوپاتولوژیک و فاکتورهای بیوشیمیایی کبد موشهای صحرایی منگانیسمی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه روی 10 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار با وزن 280-260 گرم در دو گروه 5 تایی (گروه کنترل و آزمون که بهترتیب سالین و کلرید منگنز دریافت نمودند) صورت گرفت. تزریق داخل صفاقی کلرید منگنز به میزان mg/kg 8 به مدت یک هفته برای ایجاد مسمومیت صورت گرفت. سرم برای بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی و لوب میانی کبد برای بررسی های هیستوپاتولوژیک و طی مراحل پاساژ، قالب گیری، برش گیری، رنگ آمیزی هماتوکسیلن– ایوزین جداسازی شدند. عکس هایی از بافت کبد با دوربین CMOS HDCE-10A و نرم افزار DN2 گرفته شد و مورد ارزیابی توصیفی قرار گرفت. نتایج: افزایش معنی دار P<0/05 کلسترول و بیلی روبین مستقیم در گروه آزمون نسبت به کنترل مشاهده شد OT در گروه آزمون کاهش و PT, ALP تغییر محسوسی نداشتند، ولی نسبت PT به OT افزایش داشت. افزایش این نسبت آنزیمی و بیلی روبین می تواند نشانه ی آسیب کبدی باشد. به علاوه، آلبومین، پروتیین و گلوبولین در گروه آزمون افزایشی خارج از سطح معنی دار نشان داد. تخریب هپاتوسیت های گروه آزمون در بررسی های هیستوپاتولوژیک نیز دیده شد.نتیجه گیری: مسمومیت با منگنز باعث آسیب های کبدی صفراوی و تخریب بافت کبد در موش صحرایی می شود

کلیدواژه ها:

تغییرات هیستوپاتولوژیک ، مسمومیت ، کبد ، منگنز