مقایسه اثرضدصرعی ملاتونین با دارونما در افزوده شدن به رژیم دارویی روتین در صرع گراندمال بزرگسالان

زمینه : درمان صرع از چالش های مهم در عرصه نورولوژی محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر ملاتونین در کاهش شدت و تعداد حملات صرعی و بهبود کیفیت خواب هدایت شده است. روش مطالعه : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی می باشد که در آن 30 بیمار مبتلا به صرع تونیک کلونیک ژنرالیزه ایدیوپاتیک بصورت متقاطع تحت درمان روتین آنتی اپی لپتیک توام با ملاتونین یا پلاسبو قرار گرفتند. دوره پاکسازی دارو 7 روز در نظر گرفته شد. پیامدهای مورد بررسی در این مطالعه شامل میزان کاهش شدت حملات، تعداد حملات، بهبود مختصات EEG و همچنین بهبود وضعیت خواب بود. یافته ها: میانگین کاهش شدت تشنج در درمان با ملاتونین بر مبنای امتیازدهی پرسشنامه Chalfont 22.8 ± 31.8 3 و در درمان با پلاسبو 17.8±14.3 بود (P=0.002) درمان با ملاتونین تاثیر معناداری بر تعداد حملات و تغییرات EEG نداشت. به دنبال استفاده از دارو در 3. 43 % از شرکت کنندگان وضعیت خواب بهبود پیدا کرد، درحالی که بدنبال استفاده از پلاسبو این فراوانی برابر 7. 16% بود ( P=0.036). نتیجه گیری: با توجه به اینکه اضافه کردن ملاتونین به درمان روتین صرع تونیک کلونیک ژنرالیزه ایدیوپاتیک در کاهش شدت صرع و بهبود کیفیت خواب موثر بود، به نظر می رسد ملاتونین بتواند به عنوان درمان کمکی برای درمان صرع در شرایط دقیقا تعریف شده مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

صرع گراندمال ، ملاتونین ، درمان ضد صرع