صرع و رانندگی

زمینه: صرع بر جنبه های اجتماعی زندگی بیماران مصروع شامل شاغل، رانندگی، روابط اجتماعی و آموزش تاثیرگذار استم در بین این موارد ممنوعیت رانندگی به ویژه بر کیفیت زندگی، استقلال و توانایی های شغلی بیماران تاثیر منفی دارد. لذا تصمیم گیری در مورد امکان شروع مجدد رانندگی توسط پزشکان از اهمیت بسزایی برخوردار است. ولی عدم وجود اطلاعات کاربردی و پروتکل یکسان در این زمینه گاهی منجر به بروز مشکلاتی می شود. این مطالعه با هدف فراهم نمودن یک پروتکل جامع کاربردی برای نورولوژیست های ایرانی به منظور تصمیم گیری در زمینه رانندگی در بیماران مبتلا به صرع، طراحی گردید. روش مطالعه: پایگاه های اطلاعاتی Pubmed ، Embase و Cochrane در فاصله سال های 2017-2000 با کلید واژه های seizure, epilepsy, driving, guideline, protocol و Iranian مورد جستجو قرار گرفتند. پروتکل های رانندگی کشورهای مختلف نیز به طور جداگانه مورد جستجو، مطالعه و بررسی قرار گرفت. یافته ها: گایدلاین های موجود در زمینه رانندگی در بیماران مبتلا به صرع، در کشورها و حتی ایالات مختلف متفاوت است ولی به طور کلی ریسک تشنج سالانه 20 % به صورت 50 % برای رانندگان شخصی و 1-2 % برای رانندگان وسایل نقلیه عمومی جهت صدور اجازه رانندگی مورد قبول می باشد. همچنین توافق عمومی وجود دارد که در صورت وقوع یک نوبت تشنج، باید گواهینامه رانندگی برای مدت مشخصی که برحسب شرایط مختلف متفاوت است، تعلیق گردد. در این مطالعه شرایط مختلف نظیر سابقه تاب و تشنج و سندرم های صرع خوش خیم کودکی، اولین تشنج سیمپتوماتیک و یا غیربرانگیخته، تشنج در بیماران با صرع کنترل شده قبلی، تشنجات کم خطر، صرع مرتبط با خواب، بیماران در حال کاهش یا قطع داروی ضد تشنج، بیمارانی که تحت جراحی صرع قرار گرفتند و شرایط مرتبط دیگر به طور جداگانه در رانندگان شخصی و عمومی مورد بحث قرار گرفته است. نتیجه گیری: کلیه کشورها نیازمند گایدلاین جامع رانندگی در صرع هستند که بر اساس شواهد جدید به روز شود. تلاش توسط کارشناسان بین المللی به منظور تهیه یک گایدلاین جهانی مشترک می تواند از تصمیم گیری های غیرضروری و اشتباه جلوگیری نموده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک نماید.

کلیدواژه ها:

صرع ، رانندگی ، شخصی ، عمومی