امکان سنجی ایجاد ژیوپارک جهانی با معرفی جاذبه ها و چشم اندازهای طبیعی، تاریخی و فرهنگی منطقه چهاردانگه ساری

ژیوپارک طبق تعریف یونسکو گستره ای است با مرزهای کاملا0 آشکار و پهنه کافی که دربرگیرنده چند پدیده زمین شناسی کمیاب و برجسته بوده و در آن گستره جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی ارزشمند نیز یافت میشود. این گستره باید از برنامه های مدیریت گسترش و بهرهبرداری و طرحهای حفاظتی برخوردار باشد و توان بالا بردن سطح اقتصادی جامعه محلی و جلب همکاری های مردمی را دارا باشد . بر این اساس منطقه چهاردانگه ساری باوجود چشمه سورت که با شماره 2 در فهرست آثار ملی به عنوان دومین میراث طبیعی ایران به ثبت رسیده در کنار منطقه ای با وسعت کافی به همراه چندین پدیده بارز زمین شناسی دیگر و با برخورداری از ویژگیهای تاریخی، بوم شناسی، باستانشناسی، میراث فرهنگی و طبیعی که میتوانند در توسعه اقتصادی جوامع پیرامونی خود نقش موثری را ایفا کنند به عنوان ژیوپارک کیاسر معرفی میگردد و در این مقاله به پرسشهایی از قبیل اینکه مواریث فرهنگی و طبیعی منطقه شامل چه چیزهایی است و در کدام نقطه از محدوده جغرافیایی منطقه واقع شده و همچنین این ظرفیتها با کدامیک از بندهای هفتم تا دهم ماده 77 کنوانسیون 1972 یونسکو جهت ثبت اثر در فهرست آثار جهانی مطابقت دارد و بر اساس تعریف جهانی ژیوپارک چه سیستم مدیریتی برای آن می بایست در نظر گرفته شود پاسخ داده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

میراث طبیعی (natural heritage) ، میراث تاریخی (cultural heritage) ، ژیوپارک (geopark) ، کنوانسیون 1972 یونسکو (1972 UNESCO Convention)