بررسی و بسامد انواع جناس در قصیده نهج البرده و چکامه نعت حضرت رسالت (ص)

نوشتار حاضر، به بررسی و بسامد انواع جناس در قصیده نهج البرده و چکامه نعت حضرت رسالت (ص) می پردازد. احمدشوقی، یکی از بزرگترین شعرای نامدار معاصر عرب (سراینده نهج البرده)، و حاج شیخ هادی هادوی بیرجندی، از علما وشعرای والامقام و بزرگ معاصر ایران (سراینده چکامه نعت حضرت رسالت (ص)) است. جناس که یکی از مهمترین شگردهایزبانی و فنون بدیعی است، در شعر دو شاعر، به عنوان ابزار سازنده موسیقی کلام نمودی خاص دارد؛ لذا نگارندگان این مقاله بانگاه به اینکه از یک سو هر دو منقبت گوی رسول خدا بوده و از سوی دیگر بسامد و درصد جناس در شعر هر دو شاعر جلوهویژه ای دارد، به بررسی، دسته بندی و مقایسه انواع آن پرداخته اند. با توجه به سنت مشترک ادبیات فارسی و عربی، بررسیجناس به عنوان یکی از مولفه های فرم در شعر شاعران معاصر فارسی و عربی، می تواند ریزه کاری های فراوانی به دنبال داشتهباشد. روش بررسی به صورت توصیفی-تحلیلی است و نتایج این بررسی نشان میدهد که با توجه به تنوع طلبی زبان فارسی،کاربرد جناس در قصیده مدحی حاج شیخ هادی هادوی به مراتب از قصیده مدحی احمد شوقی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

احمد شوقی ، حاج شیخ محمد هادی هادوی ، جناس ، نهج البرده