تحلیل گفتمان انتقادی رمان صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز

در این مقاله به بررسی رمان صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز با استفاد ه از الگوی ون دایک (1998) پرداخته شدهتا عناصر تشکیل دهنده گفتمان این رمان از دید انتقادی ون دایک تحلیل شوند. بدین منظور تحلیل بر اساس دو بافتموقعیتی و تحلیل و توصیف انجام شد. رمان صد سال تنهایی یکی از آثار موفق ادبیات اسپانیا بود که موفق به دریافت جایزهنوبل شد. این مقاله با الگوگیری از پژوهش یاسمی و آقاگل زاده (1395) انجام شد. یاسمی و آقاگل زاده به بررسی متونآموزشی پرداختند. این پژوهش الگوی پژوهش یا سمی و آقاگل زاده را دریافت کرده و بر روی متون ادبی به کار برده است.نبرد میان سنت گرایی و مدرنیته و همچنین تقابل میان روش های سنتی و نوین زندگی و همچنین اشاراتی ایدیولوژیک بهموقعیت سیاسی یکپارچه امریکای لاتین پیش از ورود کاشفان اروپایی و تجزیه امریکای لاتین به چند کشور و جنگ هایداخلی کلمبیا در رمان صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز وجود دارد. همچنین نام رمان نشان دهنده این است کهتنهایی به گونه ای تکرار شونده در طول یک قرن برای شش نسل از شخصیت های این رمان قابل حس کردن بوده است.

کلیدواژه ها:

صد سال تنهایی ، گابریل گارسیا مارکز ، تحلیل گفتمان انتقادی ، الگوی ون دایک ، بافت موقعیتی ، توصیف و تحلیل