مشارکت مقاوم واحدهادرحضورعدم قطعیت نیروگاه های بادی وذخیره سازهای ابر رسانا

مساله مشارکت واحدها یک مساله بهینه سازی به هدف مشخص کردن برنامهریزی عملیاتی واحدهای تولید توان در هر ساعت با توجه به تغییر بار، محدودیتهای عملی سیستم قدرت و ملاحظات زیست محیطی میباشد. با توجه به پیشرفتهای صورت گرفته اخیر و حضور منابع تجدیدپذیر در شبکه و همین طور ذخیره سازهای انرژی مساله مشارکت واحدها به چالش کشیده شده است چرا که توان خروجی منابع تجدیدپذیر به عوامل طبیعی بستگی دارد که با نوعی عدم قطعیت همراه است و در این گونه موارد لازم است واحد ها به نحوی برنامه ریزی شوند که در صورت محقق نشدن توان پیش بینی شده تولیدی واحد های تجدید پذیر این واحد ها از لحاظ امنیت و میزان تولیدشبکه به مشکلی برخورد نکند و از طرفی هزینه بهره برداری از شبکه به کمترین مقدار خود برسد و همین طور با توسعه ی روز افزون مواد ابررساناها و فناوری خنک سازی کاربرد سیستم های SMES1 در مقیاس بزرگ رفته رفته امکان پذیر شده است. سیستم های SMES با مزایای بازده بالا ذخیره سازی انرژی و عدم محدودیت سایتی تاثیر مهمی بر روی عملکرد بهینه و تغییرات روزانه بار در سیستم های قدرت مدرن دارند در این مقاله نویسندگان برای حل موضوع عدم قطعیت بادی استفاده از شبیه ساز مونت کارلو را برای بررسی عدم قطعیت این واحد ها برروی هزینه بهره برداری و الزام واحد ها پیشنهاد داده اند تا به کمک ان کلیه حالاتی که در ان ممکن است یک نیروگاه بادی توان تولید کند مورد بررسی قرار بگیرد و در این شرایط هزینه بهره برداری از شبکه به کمترین مقدار خود برسد برای این منظور نویسندگان در این مقاله ابتدا به بررسی و تحلیل مساله مشارکت واحدها که دو مرحله میباشد که مرحله اول، مربوط به برنامه ریزی وتشخیص واحدهای حرارتی شرکت کننده در تامین توان میباشند که به روش (TLBO)2 انجام شده است و مرحله دوم، مربوط به پخش بار اقتصادیبین واحدها میباشد این مرحله از طریق برنامه نویسی مساله درجه دوم اعداد ترکیبی (MIQP)3 برای افزایش سرعت صورت گرفته است و سپس به حل این مساله در حضور SMES وتوان بادی پرداخته میشود