بررسی سطح سرمی ویتامین ب 12 در بیماران دیابتی تیپ 2 و ارتباط آن با دوز و مدت زمان مصرف متفورمین

مقدمه دیابت جزو شایعترین بیماریهای متابولیک با بروز پیشرونده است. مت فورمین اولین درمان در بیماران دیابتی می باشد. امروزه شواهدی دال بر کاهش ویتامین ب 12 در مصرف متفورمین وجود دارد. در این مطالعه ارزیابی سطح  این ویتامین دربیماران دیابتی و رابطه ی آن با مصرف مت فورمین بررسی می شود. روش کار این مطالعه توصیفی مقطعی در سال   در بیمارستان قایم مشهد انجام شد.90 بیمار دیابتی تیپ 2 انتخاب شده و پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی- طول مدت دیابت و داروهای مصرفی جهت بیماران پر شد.  آزمایشاتCBC ,FBS ,HbA1c, و ویتامین ب 12   انجام شد. ویتامین ب 12 کمتراز 200 پیکوگرم در میلی لیتر به عنوان کمبود در نظر گرفته شد.  بیماران به دو گروه باوبدون مصرف مت فورمین  تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS و آزمون های تی، من ویتنی و کای دو انجام شد انجام شد. نتایج در 90 بیمار میانگین سن بیماران  72/5 ±5/52 سال بود. 76 بیمار درحال مصرف متفورمین و14 بیماربدون مصرف متفورمین بودند. میانگین مدت مصرف 57/4±95/4 سال بود. پره والانس کمبود ویتامین ب 12 در مجموع 3/73% بود. میانگین سطح ویتامین ب 12 در گروه مصرف کننده مت فورمین 5/132±.7/159 و در گروه غیر مصرف کننده متفورمین 2/116 ± 4/125 پیکوگرم بر میلی لیتر بود) 79/0= p). سطح MCV در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در گروه کمبود ویتامین ب 12 رابطه ای  با میزان مصرف متفورمین (801/0p=)یامدت مصرف متفورمین (637/0p=) مشاهده نشد. تفاوت پارامترهای دیگر بین دو گروه  بیماران با و بدون کمبود ویتامین ب 12 معنی دارنبود. نتیجه گیری در این مطالعه کمبود ویتامین ب 12در بیماران دیابتی شایع بود ولی ارتباطی با مصرف ومدت زمان ومقدار مت فورمین نداشت.

کلیدواژه ها:

آنمی مگالوبالاستیک ، دیابت شیرین ، متفورمین ، ویتامین ب12