مقایسه اثر گلوکانتیم سیستمیک به همراه پنتوکسی فیلین با گلوکانتیم سیستمیک به تنهایی در درمان سالک جلدی

مقدمه  پنتوکسی فیلین  با اثرات ایمونومودولیتوری و مهار-TNF در گروهی از بیماری­ها موثر نشان داده است. در پاتوژنز لیشمانیوز جلدی نیز سیتوکاین -TNF موثر دانسته شده است.  هدف مطالعه حاضر نشان دادن افزایش تاثیر درمانی گلوکانتیم سیستمیک وکاهش دوز درمانی گلوکانتیم با استفاده از پنتوکسی فیلین  خوراکی می­باشد. روش کار در 15 بیمار سالک جلدی (گروه 1) گلوکانتیم عضلانی روزانه mg/kg 20 به­مدت 20 روز و به 16 بیمار (گروه 2) گلوکانتیم عضلانی روزانه mg/kg15 (حداکثر 2 آمپول) همراه با پنتوکسی فیلین روزانه mg/kg20 (حداکثر 3 قرص400میلی­گرمی) به مدت 20 روز تجویز گردید و ضایعات40 روز پس از اتمام درمان ارزیابی شدند. نتایج تعداد 7 نفر از بیماران  گروه اول و 7 نفر از بیماران گروه دوم بهبود صددرصد داشتند که تفاوت معنی­داری بین دو گروه وجود نداشت (87/0=p)، بهبود نسبی درهیچ­کدام از بیماران گروه اول مشاهده نشد ولی در 6 نفر از بیماران گروه دوم مشاهده شد واختلاف قابل توجه بود (008/0=p). تعداد بیماران بدون بهبود (کمتر از 70%) در گروه اول 8 نفر و در گروه دوم 6 نفر بود و تفاوت قابل توجهی دیده نشد(37/0=p). تعداد ضایعات با بهبود نسبی در گروه اول صفر و درگروه دوم  7/0 ± 4/1بود (01/0=p). نتیجه­گیری  پنتوکسی فیلین همراه  با دوزهای کمتر گلوکانتیم، بخصوص در افراد با وزن بیشتر از 60 کیلوگرم که بر اساس وزنشان نیازمند دوزهای بالاتری از گلوکانتیم هستند، توانسته است اثرات درمانی خوبی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

لیشمانیازیس جلدی ، گلوکانتیم سیستمیک ، پنتوکسی فیلین