واکاوی مولفه های موثر بر اجتماع پذیری معلولین درفضاهای جمعی

فضای جمعی، گستره مهمی از شهر است که طی ساعات شبانه روز در اختیار شهروندانی از اقشار متنوع بوده و از تنوع فعالیتی برخوردار و جایی است که تعاملات و روابط اجتماعی در آن امکان وقوع می یابند و زمینه دیدارهای چهره به چهره شهروندان و گفتگو را فراهم می آورد .جامعه ما نسبت به معلولان شناخت زیادی ندارند و گاهی ناخواسته در زندگی آنها تاثیر منفی می گذارند و باعث گوشه گیری و انزوای فرد معلول می شوند. یکی از فضاهایی که نقش مهمی برای معلولین می تواند ایفا کند؛ فضاهای جمعی است؛ که معلولین به علت نیازهایشان جهت رفع اوقات فراغت و انجام تعاملات اجتماعی ناگزیر از مراجعه به آن هستند. یکی از موضوعات مورد توجه و نگران کننده دراین فضاها عدم توجه به حضور و در نهایت اجتماع پذیری معلولین است که این مسیله، بستری لازم را برای نگارش پژوهش حاضر فراهم کرده است. لذا این پژوهش سعی دارد تا با استفاده به بازشناسی اصول مفهومی اجتماع پذیری در فضاهای جمعی معلولین بپردازد روش تحقیق پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است که از ابزار جمع آوری اطلاعات مطالعات اسنادی(کتابخانه ای) در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی بهره برده است. نتایج پژوهش، حاکی از آن است که توجه به این سه مولفه ی اجتماع پذیری در فضاهای جمعی باعث افزایش حضور معلولین در این فضاها و در نهایت افزایش اعتماد به نفس آنها برای حضور در جامعه می گردد و در نهایت جهت افزایش اجتماع پذیری معلولین در فضاهای جمعی موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معلول ، قضای جمعی ، اجتماع پذیری ، حیات جمعی ، فضای اجتماعی.