جایگاه حیات زیرسطحی و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری

فضاهای شهری آندسته از فضاهای باز شهری هستند که مکان تعاملات اجتماعی جوامع به حساب می آیند.امروزه کمیت و کیفیت فضاهای شهری به یکی از مهمترین معیارهای توسعه ی قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است.درواقع فضای شهری مرکز فعالیت های اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و سیاسی شهرها بوده است.هویت فضاهای شهری به واسطه وجود انسان و تعاملات اجتماعی انسان است که معنا پیدا میکند و هویت میگیرد. و فعال نمودن این فضاها برای جذب اقشار مختلف جامعه موجب همبستگی،پیوند اجتماعی همچنین ایجاد مکانی برای تولید و تکثیر فرهنگ میگردد. درطول دهه های اخیر کمبود فضاهای شهری در بسیاری از کلان شهرها موجب استفاده از فضاهای زیر زمین شده است .استفاده از این فضاها ،تنگناها و محدودیت ها یی بهمراه دارد که میتوان با رعایت اصول ،این ضعف ها را کنترل وبیهنه کرد.با توجه به افزایش جمعیت سالهای اخیر استفاده از فضاهای زیر زمینی در اطراف مکانهای تفریخی توریستی نیز مورد توجه قرارگرفته است. طرح توسعه حیات شهری در ترازهای زیرسطحی شهر های بزرگ با هدف بهبود کمی و کیفی فضای شهری میباشد، و در این مقاله سعی شده است با مطالعه و بررسی متون مقالات و کتابهای دانشگاهی،و.در واقع روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به بررسی اقدامات اجرایی این نوع توسعه در جهان ،وبیان راه حل های مطرح ،جهت بهبود فضاهای شهری بعنوان یک قابلیت برای گسترش کمی و کیفی فضای شهری پرداخته شود