تحلیل وارزیابی الگوحکمروایی خوب شهری در توسعه پایدارشهری

بنا به بر آمارهای بین الملی از اویل قرن جدید نیمی از جمعیت جهان در شهرهای زندگی میکنند،این توسعه و رشد شتابان شهر نشینی دولت را برای اداره شهرها با چالش تازه ای روبه روکرده به طوری مدیریت کارآمد از مهمترین مسایل کشورهای جهان است. یکی از بهترین و موفق آمیزترین الگو در زمینه مدیریت شهری،الگو حکمروایی خوب شهری است که در واقع یک سیتم مدیریتی به شکل مشارکتی می باشدکه سه نهاد جامعه مدنی،بخش خصوصی و دولت در تمام تصمیم گیری مشارکت دارند.شهر به عنوان یک منبع توسعه مطرح است و جایگاه مدیریت شهری و حکمروایی شهری در روند توسعه شهر و بهبود سکونتگاه های شهری نقش مهم و تعیین کننده دارد. می توان حکمروایی شهری رادر مسیر یک توسعه قانون مند و پایدار مورد توجه قرار داد این مورد بیشتر از این جهت اهمیت دارد که نحوه مدیریت بر جریان مطلوب زندگی نقش دارد.الگو حکمروایی خوب در زمان حاضر جامعه بین المل ومحافل کارشناسی تنها خروج از بن بست فقر و توسعه نیافتگی تلقی می شود.مقاله حاضر از روش توصیفی تحلیلی است و با استناد به منابع کتابخانه ای به تبیین مفاهیم و ویژگیهای حکمروایی خوب شهری و تاثیر گذاری آن در توسعه پایدار شهری و سوق دادن به سمت پایداری می پردازد.نتایج پژوهش نشان می دهد که بکارگیری حکمروایی خوب شهری به نحو غیر قابل انکار و معنی دار بر پایداری شهری تاثیر دارد.