سازوکار تعیین و محاسبه تسهیلات مسکن قابل برای سطوح مختلف درآمدی مردم

مسکن به عنوان یک نیاز اساسی برای خانواده ها در همه دنیا شناخته شده است و همه حکومت ها برای تامین مسکن خانوارهای ساکن در آن حاکمیت برنامه و دغدغه دارند. بخش قابل توجهی از رضایتمندی مردم از حاکمانشان به تدبیر حاکمان در تامین مسکن مردم مرتبط بوده و در این میان گروه هایی از مردم نیاز به حمایت بیشتر برای خانه دار شدن دارند. هرچه درآمد خانوار پایین تر باشد، نیاز به حمایت هم بیشتر می شود . این مقاله درصدد ارایه الگوی مناسبی برای محاسبه تسهیلات مسکن قابل پرداخت به دهک های مختلف جامعه می باشد. در این مقاله، قیمت یک واحد مسکونی استاندارد برای خانوار متناسب با بعد خانوار تعیین شده و با توجه به میزان درآمد خانوارها، رتبه بندی اقشار هدف (خانوارهای کم درآمد) مشخص شده اند. سپس با محاسبه نیاز انباشته مسکن این گروه در سال پایه طرح (سال 1390) متناسب با توانایی خانوارهای دهک های مختلف، نسبت به تعیین میزان تسهیلات بانکی، میزان آورده متقاضیان، میزان کمک های بلاعوض برای اقشار خاص و نیز سود قابل پرداخت تسهیلات بانکی برای این گروه ها اقدام شده و در نهایت نیز همین مطالعات به منظور برآورد شکل گیری خانوارهای جدید تا سال 1414 تعمیم داده شده است. از نتایج این مقاله برای مدیریت و تصمیم گیری هر چه بهتر در راستای تخصیص منابع مالی مناسب جهت خانه دار نمودن اقشار کم درآمد با تکیه بر توان دولت استفاده می شود. تخصیص منابع کافی با سود و دوره بازپرداخت مناسب علاوه بر خانه دار شدن اقشار کم درآمد، منجر به تحقق امنیت، رفاه، آسایش و از همه مهمتر حفظ کرامت انسانی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

وام مسکن ، اقشار کم درآمد ، درآمد ، هزینه ، سود ، دوره باز پرداخت