رویکرد مشارکتی دولت-شهروند در بازآفرینی مناطق غیررسمی شهری در کشورهای درحال توسعه (مطالعه موردی شهر کرمان)

شرایط زندگی در مناطق غیررسمی مشکلات جدی را برای یک جامعه رو به رشد ایجاد می کند، این مشکلات به ویژه در بخش سلامت عمومی و زمینه های اجتماعی و اقتصادی می باشند. مردم در این مناطق هیچ جایگزین مناسب دیگری را برای حل مشکلات خود ندارند. در این مطالعه، چندین روش موفق بررسی و روش های جدید توسعه یافته ای نیز ارایه خواهد شد؛ این روش ها با تکیه بر طراحی یک فرآیند جامع که نه تنها قادر به مقابله با این مسیله در سکونت گاه غیررسمی باشد بلکه با آگاهی از واقعیت های حال حاضر توسعه اقتصادی جهان، قادر است تمامی ابعاد توسعه پایدار را در انجام این کار باهم ادغام کند. در این مطالعه، یک راهبرد بازآفرینی یکپارچه برای بازآفرینی مناطق غیررسمی کشورهای درحال توسعه ارایه شده است. روش تحقیق تحلیلی که توسط یک تجزیه وتحلیل از بافت اجتماعی و فرآیند طراحی مشارکتی پشتیبانی می شود. سکونتگاه های غیررسمی ازلحاظ نوع و ساختار، الگوهای شهری و ساختار اجتماعی و اقتصادی که دارند بسیار متفاوت هستند. تمامی این عوامل در اتخاذ رویکرد نهایی در این مطالعه مدنظر قرارگرفته اند و به آن ها به عنوان جنبه های کلیدی برای تنظیم یک رویکرد نهایی نگاه شده است. ازاین رو، نهایتا در این مقاله یک مدل مشارکتی ارایه شده است که در آن بخش دولتی شرایط توسعه برای بخش خصوصی را فراهم می کند. این مدل توسط سازوکارهای بازآفرینی که نقش ها و روش های هر یک از ذینفعان در این فرآیند را پشتیبانی می کند، حمایت می شود. معیارهای چندگانه ای برای سکونت جدید و همچنین به عنوان راهنمایی برای مسکن اجتماعی و مقرون به صرفه در اتخاذ یک رویکرد یکپارچه وجود دارند.

کلیدواژه ها:

کشورهای درحال توسعه ، سکونتگاه های غیررسمی ، بازآفرینی شهری ، مشارکت ، توانمندسازی