تحلیل توسعه ظرفیت گردشگری در ایران با افزایش احساس امنیت اجتماعی گردشگران

امروزه از گردشگری به عنوان صنعت بدون دود که هم علت و هم پیامدی در روند جهانی شدن است، یاد می شود. همچنین گردشگری در ساختن جهانی سرشار از صلح و صفا بسیار مفید و موثر است. در نگاه و اندیشه دین اسلام نیز همواره بر مودت و دوستی با بیگانه (گردشگران یا غیره) در قالب آیات و روایات متعدد تاکید شده است .همچنین صنعت توریسم با درآمد سالانه نزدیک به 1000 میلیارد دلار در جهان، یکی از مهمترین پدیده های قرن حاضر است که بویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته علاوه بر فقرزدایی، عدالت گستری و اشتغال زایی، موجب رونق گرفتن کسب و کار و افزایش درآمد شرکت ها و موسساتی می شود که، در این عرصه فعالیت می کنند، برای فقرا نیز ایجاد شغل می کند. براساس آمار منتشره سازمان جهانی توریسم، تعداد گردشگران در سطح جهان از سال 1950 تاکنون 36 برابر شده است. به طوریکه از 25 میلیون نفر در سال 1950 ، به حدود 1018 میلیون نفر در سال 2010 افزایش یافت. در این بین، گردشگری برای ایران که وابستگی شدیدی به درآمدهای نفتی دارد، می تواند به عنوان راه حلی برای رهایی از وابستگی به درآمدهای نفتی و خروج از اقتصاد تک محصولی باشد. گردشگری مفهومی بسیار گسترده در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پیدا کرده و به یک صنعت بدل شده به طوریکه از آن به عنوان صادرات نامریی که مرکز اقتصادی آن در شهرها هست، نام می برند. هدف مقاله حاضر، شناخت میزان احساس امنیت اجتماعی و تمایلات مردم با گردشگران خارجی انجام گرفته و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که؛ بین احساس امنیت اجتماعی و گردشگری رابطه مثبت و مستقیمی وجود دارد. به عبارتی هر مقدار احساس امنیت اجتماعی گردشگران افزایش یابد همان اندازه تمایل آنان به اقامت در ایران و حتی سفر مجدد، بیشتر می شود. مقایسه احساس امنیت اجتماعی از منظر گردشگران خارجی برای سفر به ایران حاکی از آن است که؛ گردشگران آفریقایی بیشترین احساس امنیت و گردشگران اروپایی کمترین احساس امنیت را داشته اند.