تحلیل رابطه بین کیفیت فضای میانی و کیفیت های انسانی- محیطی موردپژوهی:مجتمع مسکونی شهربجنورد

فضای میانی به مثابه اتصال دهنده عرصه درون و بیرون در مسکن می باشد. مقاله حاضر درصدد بررسی کیفیت این فضا و چگونگی تاثیر آن بر کیفیت زندگی در مجتمع مسکونی همت درخشان شهر بجنورد است. پرسش اساسی پژوهش این است که کیفیت فضای میانی چه تاثیری بر شکل گیری کیفیت های انسانی- محیطی مجتمع های مسکونی دارد بر همین اساس، کیفیت فضای میانی همچون متغیری مستقل بر کیفیت های انسانی- محیطی به عنوان متغیری وابسته تاثیرگذار است. بر اساس ادبیات این پژوهش، متغیر وابسته شامل مفاهیم محرمیت و قلمرو ، هویت ، امنیت و تعامل اجتماعی می باشد. برای پاسخ به پرسش تحقیق، ابتدا با مرور سابقه موضوع، مفاهیم و نظریه های مرتبط تحلیل شد. در ادامه جهت ارزیابی الگوی نظری هفت مجتمع از میان مجتمع های مسکونی مورد بررسی انتخاب گردید و پرسشنامه های مناسب در میان آنها توزیع شد. لازم به ذکر است که روش تحقیق در این مقاله ترکیبی از مطالعه موردی با روش کمی تحلیل همبستگی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد کیفیت فضای میانی مجتمع، همت درخشان بر شکل گیری کیفیت های انسانی- محیطی در مجتمع های مسکونی شهر بجنورد تاثیر مستقیم دارد. به عبارتی همزمان با بالا بودن میزان متغیر کیفیت فضای میانی، میزان متغیر وابسته بالاتر می باشد و بالعکس.

کلیدواژه ها:

فضای میانی ، مجتمع های مسکونی ، امنیت ، هویت ف محرومیت و قلمرو ، تعامل اجتماعی