تاثیر امنیت برانعطاف پذیری مجتمع های مسکونی

امروزه با مهاجرت های انجام شده به شهرها و افزایش جمعیت، شهرنشینی مشکلاتی را در برداشته است که از مهم ترین آن ، احتیاج روزافزون به مسکن می باشد. با انبوه سازی های انجام شده در نقاط مختلف شهری بخصوص کلان شهرها بدون توجه به نیازهای عملکردی ، روحی و روانی ساکنین آینده در حال دامن زدن به مشکلی دیگر که جبران آن بسیار هزینه بر و زمان بر خواهد بود. اکنون مسکن انعطاف پذیر یکی از راهکارهای اساسی در برخورد با این مشکل می باشد. مسکن انعطاف پذیر در برخورد با پایداری کالبدی عملکردی مسکن بر این نظر است که خانه باید با تغییر شرایط ساکنان ، با کمترین هزینه و کوتاه ترین زمان با شرایط جدید منطبق شود و دامنه وسیع تری از نیازهای گوناگون ساکنان را پاسخگو باشد. دامنه این تغییرات ممکن است مداخله کمی فراتر از جابه جایی مبلمان باشد یا آماده پذیرش مداخله هایی باشد که دگرگونی قابل توجهی را در ساختمان مسکونی ایجاد می کنند.روش تحقیق به کاررفته درمقاله از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. طراحی برای تغییر و انعطاف پذیری فضایی یکی از اصول مهم معماری انعطاف پذیر است که با رعایت آن توسط طراحان ، ساختمان هایی خواهیم داشت با عمر و بازدهی بالا ، که نسل های آینده نیز می توانند از آن استفاده کنند؛ و از تخریب زودهنگام ساختمان ها و به وجود آمدن انبوهی از نخاله های ساختمانی که اکنون در کلان شهرها به یکی از مشکلات اصلی زیست محیطی مبدل شده است جلوگیری خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، مجتمع های مسکونی ، فضای انعطاف پذیر ، احساس امنیت