مکان یابی فضای سبز شهری و نقش آن در سلامت روحی شهروندان

انسان موجودی طبیعت گراست و از شاخصه ها وعناصرمهم طبیعت که درچرخه حیات نقش موثری دارد ،فضای سبز از همه شاخص تراست . فضاهای سبز شهری عملکرد خویش را از طریق ماهیت پویا و سیالی خود، ویژگی های اجتماعی و فرهنگی جوامع خویش را به منصه ظهور می رسانند. انسان شهرنشین که گرفتارآلودگیهای صنعتی خودساخته می باشد، نیازمبرم روحی و روانی خود را به فضای سبزهیچگاه از دست نداده است، پس به آوردن مهمترین شاخصه طبیعت یعنی فضای سبز به درون شهرها اقدام می نماید واین فضا را با دست خود می سازد. امروزه اهمیت و نقش فضای سبزشهری و حیات شهرها و پایداری آنها وتاثیرات فیزیکی و طبیعی آن درسیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی ، اقتصادی و اجتماعی آن انکارناپذیراست، تا آنجاکه کاربری فضای سبز درشهرها و سرانه آن یکی ازمباحث اساسی دربر نامه ریزی و مدیریت شهری تلقی می شود. هدف این مقاله تبیین اهمیت مکان یابی مناسب فضای سبز شهری و نقش آن بر سلامت روحی شهروندان می باشد. امروزه معیارهای فراوانی برای مکان گزینی فضاهای سبز پیش بینی شده اند که کلیات آنها حاکی از واقع شدن این فضاها در نزدیکی مناطق مسکونی ، مراکز آموزشی ، مراکز فرهنگی ، مراکز جمعیتی و دسترسی داشتن به شبکه های ارتباطی شهری می باشد که طراحان شهری به منظور تعیین مکان های مناسب برای احداث پارک ها و فضای سبز شهری از الگوسازی های محیطی در بافت های شهری استفاده می کنند. پژوهش حاضرکه براساس روش توصیفی – تحلیلی با استفاده ازآمار و اطلاعات مختلف صورت گرفته است، نشان می دهد که برخلاف استانداردهای ملی و بین المللی ارایه شده برای کاربری و سرانه فضای سبز، کلانشهر تهران دراین زمینه با کمبودهایی بنیادین مواجه است.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، سلامت روحی و روانی ، معیارمکانیابی پارکها و فضای سبز ، سرانه و استانداردها ، شهروندان