بررسی بافت کهن شهری با رویکرد ساختارتوسعه پایدارشهری

فرسودگی محلات قدیمی شهریک واقعه بزرگی است که بیشتر شهرهای باسابقه و تاریخی را تحت شعاع خود قرارداده است وآنچه که مسلم است در این شهرها این مسیله باعث کاهش رشد بافت درونی شهری شده است که این گونه بافت هارا در بعد بازسازی و ارایه خدمات را مختل کرده و آن رابه کناره یاپیرامون خود سوق داده که دراین موارد افزون بر نابودی بافتهای درونی یاداخلی محلات و با سابقه شهری، هزینه های زیادی درقسمت خدمات شهری را با ایجاد بافتهای نو ظهور برگردن شهر تحمیل می کند. مراکز باسابقه قدیمی ، به دلیل مرکزیت جغرافیایی ، سهولت دسترسی که همراه با مرکزیت ثقل اقتصادی و دارای ویژگی های تاریخی - فرهنگی مستعدپتانسیل بلقوه بالایی می باشند؛ علیرغم ویژگی های مثبت قسمت مرکزی شهرها و بافتهای آنها از لحاظ مشکلات کالبدی (فرسودگی) ، زیست محیطی ، درهم پیچیدگی بافت و ضعف زیرساخت ها رنج می برند. بافت های فرسوده یکی از مسایل اساسی و مهم کلانشهرهاست و شناخت و تجزیه و تحلیل این مسیله و ارایه راهکارهای لازم در این راستا اصولا از نتایج موردانتظار طرح های توسعه پایدارشهری است که توسعه پایدار، قویا محیطهای اجتماعی و اقتصادی را به هم پیوند می دهد . پدیده نام آشنای توسعه شهرنشینی در شرایط رشد سریع جمعیت و گسترش مهار ناپذیر شهرها که کم و بیش در بسیاری از کشورهای دیگر نیز در مقاطع تاریخی مختلف بروز کرده است و بافت ها به مامن ناهنجاری های اجتماعی و وندالیسم تبدیل شده اند ، از آنجای که سیاست گذاری کلان و خوردهمراه با برنامه ریزی جامع و پایدار برای بهسازی ، نوسازی و بازسازی بافت های قدیمی شهرضمن حفاظت از میراث تاریخی فرهنگی و توجه به سازگاری و انطباق آنها با ساختارهای محیط زیست و ساختارهای فرهنگی موجب توسعه پایدار شهری می شود. این پژوهش می کوشد تا بابررسی بصورت کتابخانه ای اسنادی پیرامون بافت کهن و قدیمی شهری همراه با رویکرد توسعه پایداربه شناخت معضلات و راهکارهای بهسازی نوسازی و همگام با فرهنگ ، اقتصاد درون زای محلات به ایجاد فضاهایی امن و مطلوب برای زندگی بپردازد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی ، بافت های شهری ، توسعه پایدارشهری ، بهسازی و نوسازی