تحلیل رابطه بین کیفیت فضای میانی وکیفیت های انسانی- محیطی

فضای میانی بهمثابه اتصالدهنده عرصه درون و بیرون در مسکن میباشد. مقاله حاضر درصدد بررسی کیفیت این فضا و چگونگی تاثیر آن بر کیفیت زندگی در مجتمع هایمسکونیشهرستان بجنورد است. پرسش اساسی پژوهش این است که کیفیت فضای میانی چه تاثیری بر شکلگیری کیفیتهای انسانی- محیطی مجتمعهای مسکونی دارد بر همین اساس، کیفیت فضای میانی همچون متغیری مستقل بر کیفیتهای انسانی- محیطی به عنوان متغیری وابسته تاثیرگذار است. بر اساس ادبیات این پژوهش، متغیر وابسته شامل مفاهیم محرمیت و قلمرو ، هویت ، امنیت و تعامل اجتماعی میباشد. برای پاسخ به پرسش تحقیق، ابتدا با مرور سابقه موضوع، مفاهیم و نظریههای مرتبط تحلیل شد. در ادامه جهت ارزیابی الگوی نظری پرسشنامههایی مناسب در میان مجتمع توزیع شد. لازم به ذکر است که این تحقیق از نظر هدف کاربردی واز نظر روش توصیفی - پیمایشی واز نوع همبستگی است. نتایج حاصل از پژوهش ضریب همبستگی مولفه هویت به میزان 0.494می باشد که نسبت به مولفه های دیگراز سطح بالایی برخوردار است و بعد از هویت به ترتیب مولفه های محرمیت با ضریب همبستگی 0.471 امنیت با ضریب همبستگی 0.367 کیفیت باضریب همبستگی 0.319 وآخرین مولفه تعامل با ضریب همبستگی 0.164 می باشد که ازکمترین تاثیر برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای میانی ، مجتمع های مسکونی ، امنیت ، هویت ، محرمیت ، تعامل اجتماعی