استفاده از الگوی بازار ایرانی در جهت طراحی مراکز تجاری مدرن با رویکرد تعاملات اجتماعی

تجارت به عنوان مهم ترین شکل مبادله اجتماعی،از جمله فعالیت های انسان ها می باشد ازهمان هنگام که انسان موفق به تولید محصول بیشتر از نیاز خود گردید و به فکر مبادله آن با دیگر محصولات و تولیدات مورد نیازافتاد، فعالیتی که سبب احداث فضاها ومکان های اختصاصی به نام بازار شد.بازار به عنوان یکی از شریان های اقتصادی، اجتماعی،فرهنگی و کالبدی شهر می باشد. در گذشته بازار علاوه بر محل انجام فعالیت های مختلف اقتصادی ،مهمترین محور فضایی در حیات اجتماعی شهر و محل ایجاد تعاملات اجتماعی قوی بین افراد بود . با گذر زمان بازار های سنتی جای خودرا به مجتمع های تجاری مدرن وبزرگ دادند ولی تنها عملکرد اقتصادی وتجاری بازارهای سنتی به اینگونه مجتمع ها انتقال یافت وسایر عملکردها بازار مانند اجتماعی وفرهنگی به فراموشی سپرده شد. امروزه مراکز تجاری تنهابه عنوان یک مرکز خرید و داد و ستد مورد توجه قرار دارد،زیرا توسعه شهرها در دوره معاصر و ایجاد راه های سواره و دگرگونی درشیوه های تولید و عرضه کالا و سایر تحولات مجالی برای انطباق بازارها با شرایط جدید به نحو مطلوب و مساعد فراهم نکرده است وشاهد هستیم این مراکز تجاری جدید دیگر مانند بازار ها در گذشته نبوده و فاقد ایجاد تعاملات اجتماعی بین افراد بوده است وفقط به جنبه تجاری واقتصادی در این مراکز توجه شده است.لذا در این پژوهش ابتدا به مفاهیم نظری در مورد فضاهای شهری وبازار های ایرانی ومجتمع های تجاری کنونی پرداخته وسپس به ارایه راهکارهای مفیددر زمینه ایجاد تعاملات اجتماعی در فضاهای تجاری کنونی با توجه به ساختار بازار های ایرانی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

بازار ، فضای تجاری ، فضای شهری ، مجتمع تجاری ، تعاملات اجتماعی