معماری پایا، انرژی های نو، و پایداری زیست محیطی

درطی قرون گذشته رابطه ای مستقیم بین مصرف انرژی، رشد صنعتی و رفاه جامعه بشری وجود داشته است. از سویی دیگر با آغاز قرن جدید موضوع محیط زیست و فرآیندهای اقتصادی-اجتماعی و سیاسی آن به تدریج از محدوده مرز های داخلی کشورها فراتر رفته به طوری که به عنوان یک معضل بین المللی در آمده است. این موضوع سبب افزایش رویکرد به انرژی های نو شد، که نوسعه و به کارگیری آن ها را هرروز ضروری تر می سازد. از طرفی تحولات و پیشرفت های چند دهه ی اخیر در توسعه علوم موجب رشد سریع جمعیت جهان شده است که پیامدهای ناخوشایندی برای جهان درپی آورده است. فعالیت های مربوط به ساخت و ساز 40٪ از منابع و انرژی جوامع را مصرف می کند و به همین سبب نیز در آلودگی های زیست محیطی سهیم است. با توجه به اهداف معماری پایدار و با شناخت آثار مخرب صنعت ساختمان سازی می توان در صدد برقراری رابطه ای بین معماری پایدار و انرژی های نو و با توجه به تاثیرات این دو بر روی محیط زیست بر آمد. هدف از این مقاله، معرفی معماری پایدار و ارکان و اصول این راهبرد به عنوان رویکردی جدید در عرصه ی محیط زیست می باشد و بعد ار آن به بررسی مسایل انرژی های نو و ارتباط تنگاتنگ این سه موضوع با هم و همچنین حول محور محیط زیست مطالبی بیان خواهد شد. روش تحقیق در این نوشتار به صورت مروری و مطالعه ی منابع موثق در زمینه های بیان شده می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های نو ، محیط زیست ، توسعه پایدار