مکانیابی کاربریهای مراکز تجاری با رویکرد پایداری اجتماعی

استقرار هر عنصر شهری در موقعیت فضایی- کالبدی خاصی از سطح شهر، تابع اصول، قواعد و ساز و کارهای خاصی است که در صورت رعایت آن اصول، موفقیت و کارایی عملکردی آن عنصر در همان مکان مشخص بیشتر خواهد شد و در غیر این صورت مشکلات بسیاری بروز می کند. بنابراین در عصرمعاصر دستیابی به تعادل در توزیع فضایی منابع و خدمات رسانی در قالب معماری پایدار، هدف اصلی برنامه ریزان می باشد. تعیین توزیع مراکز خدماتی و یا منابع و هزینه، مساله ای است که اغلب اوقات برنامه ریزان با آن سر و کار دارند و تلاش می کنند که تخصیص منابع و خدمات را هدایت کنند. در برنامه ریزی، توزیع متعادل مستلزم تعیین مکان منابع و تسهیلات است، به گونه ای که همه اقشار جامعه به صورت عادلانه به آنها دسترسی پیدا کنند. با توجه به اهمیت مکانیابی و جایگاه آن در طرح ها و پروژه های مختلف، اهمیت مکان مراکز تجاری و تاثیر مستقیمی که بر الگو و عملکرد آن خواهد داشت مشخص خواهد شد. روش تحقیق این مقاله به صورت کیفی واز طریق مطالعه منابع کتابخانه ای بوده که بعد از بررسی و تعاریف کلی در رابطه با اصول مکانیابی و معماری پایدار ،به نتایجی رسیده که می تواند الگوی منسبی در راستای ارایه راهکار برای مکانیابی مراکز تجاری در راستای اهداف معماری پایداری اجتماعی نیز باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، مراکز تجاری ، پایداری اجتماعی