نقش مجتمع فرهنگی در پر کردن اوقات فراغت و چگونگی تاثیرگذاری فضای فرهنگی بر رفتارهای اجتماعی

محیط ساخته شده هرچه هست، تجربه مشترک زندگی مردم را در محلی خاص شکل می دهد. (پارکینسن: 1380، 77) و این تاثیر پذیری بسته به کیفیت ها و قابلیت های محیطی می تواند متفاوت باشد. قابلیت های محیط به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می شود، قابلیت های مستقیم آن دسته از فعالیت ها است که قابل تامین توسط محیط هستند، اما قابلیت های غیرمستقیم شامل چیزهایی چون معانی نمادین می باشد که به همبستگی الگوها با یک مرجع و سودمندی یک الگو بستگی دارد. آنچه معماران خلق می کنند، محیط بالقوه ای است برای رفتار انسان؛ و آنچه شخص استفاده کننده تحسین می کند، محیط موثر بر رفتار اوست. (لنگ: 1381، 94) محیط مصنوع قابلیت تزریق رفتار های مختلفی را دارد که روانشناسی محیط به آن می پردازد؛ روانشناسان به نقش عظیم متغیر های محیطی در شکل دهی به رفتار انسان توجهی ویژه کرده اند اما اینکه چگونه و با بکار گیری چه مولفه هایی، الگو های رفتاری مناسب در محیط مصنوع تجلی می یابد، پرسشی است که این مقاله سعی دارد به آن پاسخ دهد. از این رو به دنبال روش های طراحی برای جذب مردم به مجموعه های فرهنگی در روند روزانه زندگی و پر کردن اوقات فراغت آن ها، به صورت مستقیم و سپس اصلاح رفتارهای اجتماعی از طریق زبان فضا می باشد.

کلیدواژه ها:

محیط مصنوع ، مراکز فرهنگی ، روانشناسی محیط ، الگوی رفتاری