تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه پل عابر پیاده جهت کاهش ارتعاشات پل ناشی از عبور افراد

امروزه ساخت سازه های سبک علاوه بر استفاده در ساختمان های مختلف مسکونی، تجاری، صنعتی و غیره، شامل ساخت سازه های خاص نیز میگردد. در این خصوص پل های عابر پیاده از این قاعده مستثنی نبوده و در طی دهه های اخیر، با استفاده از تجربه و دانش طراحان سازه و با توسعه مواد و تکنولوژی، ساخت پل های عابر پیاده سبک و باریک بسیار رایج شده است. عامل سبکی سازه ای باعث میگردد که خدمت پذیری این نوع سازه ها تحت بارهای حرکتی ناشی از افراد استفاده کننده در هاله ای از ابهام باشد. زیرا از چند دهه گذشته بنا به توصیه (1989) ISO 2631-2 خدمت پذیری پل های مذکور می بایست به جای کنترل تغییر مکان استاتیکی آنها با محاسبه فرکانس ارتعاشی اولیه و محاسبه شتاب حداکثر آنها کنترل گردد. در این تحقیق بررسی خدمت پذیری پل عابر پیاده، ساخته شده از عرشه فولادی تا خورده و بتن رویه تحت حرکت های مختلف راه رفتن، دویدن و اثر هم زمان حرکت گروهی و ترکیبی راه رفتن و دویدن بررسی می گردد. جهت رسیدن به هدف اصلی تحقیق، پارامترهای تاثیر گذار بر آسایش استفاده کنندگان از پل عابر ارایه گردیده است. در این پژوهش برای حصول نتایج، از روش عددی اجزا محدود با مدلسازی سازه در نرم افزار آباکوس استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ارتعاش ، پل عابر پیاده ، خدمت پذیری ، آنالیز اجزا محدود ، فرکانس طبیعی