تشخیص لایه آب زیرزمینی شور و شیرین به روش ژیوالکتریک و جلوگیری از اختلاط آنها (مطالعه موردی: منطقه زهکلوت شهرستان رودبار کرمان)

از جمله کاربردهای علم ژیوفیزیک علاوه بر تعیین عمق و میزان آب و همچنین بررسی مسیر لایه آبدار و جنس لایه های زمین, مشخص کردن لایه های دارای املاح کم یا زیاد می باشد. به منظور مطالعه خصوصیات آب زیر زمینی نظیر عمق، ضخامت و محدوده آبخوان و تعیین لایه های آبرفت شیرین و آب شور و دارای املاح و تفکیک آنها یک بررسی آبشناسی در محدوده یک حلقه چاه در شهرستان رودبارجنوب استان کرمان (منطقه زهکلوت) انجام شد. همچنین در این تحقیق مناطق با پتانسیل آبدهی بالا بر اساس داده های ژیوفیزیکی تعیین گردیده است . مطالعات آبشناسی به منظور تعیین چگونگی وضعیت پیچیده آبخوان، تعیین عمق و ضخامت لایه آبدار، تعیین مرز آب شور و شیرین و تعیین محل های مناسب جهت حفر چاه انجام شد. با تعیین لایه آب شور سطحی و عمیق راهکار لازم جهت ایزوله سازی لایه اب شور سطحی برای جلوگیری از نفوذ به لایه آب شیرین عمقی ارایه شد و حداکثر عمق حفاری برای استحصال آب شیرین مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

لایه اب شور ، روش مقاومت ویژه الکتریکی ، آرایه شولومبرگر ، ترکیب سونداژزنی و پروفیل زنی ، ژیوفیزیک زیست محیطی ، سطح ایستابی