اثربخشی درمان هیجان مدار بر تاب آوری وخودکارآمدی مقابله ای با مشکلات در زنان مبتلا به دیابت

این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان هیجان مدار بر تابآوری خودکارآمدی مقابله ای با مشکلات در زنان مبتلا به دیابت صورت گرفت. در این پژوهش که از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک غدد کرج، در سال 1396 بود که از این تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند به روش تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش 15 نفر در گروه کنترل جای گرفتند. سپس مداخله درمان هیجان مدار در گروه آزمایش به مدت 10 جلسه اجرا گردید. در این مدت گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نمیکرد برای هر دو گروه قبل بعد از مداخله، پرسشنامه های مقیاس تابآوری کانر دیویدسون 2003 ومقیاس خودکارآمدی مقابله با مشکلات 2006 اجرا گردید. دادههای حاصل از پرسش نامه ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد زنانی که درمان هیجانمدار دریافت کردند در مقایسه با زنانی که این نوع درمان دریافت نکردند از لحاظ افزایش تابآوری خودکارآمدی مقابله با مشکلات تفاوت معنیداری را نشان دادند. بنابراین تفاوت نمرات در دو گروه در پس آزموننشانگر اثربخش بودن اثر آموزش بود

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، تاب آوری ، خودکارآمدی مقابله با مشکلات ، زنان مبتلا به دیابت