رشد اقتصادی در مسیر اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاومتی به معنای تشخیص زمینه های ایجاد فشار در شرایط ویژه مانند تحریم اهتمام در جهت کنترل بی اثر کردن حتی تا حد توان تبدیل چنین فشارهایی به فرصت می باشد. این رو در بخش اول این تحقیق با توجه به ساختار اقتصاد ایران اثرپذیری شدید آن، به منظور مقاوم سازی بنای اقتصاد ایران با بهره گیری از الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی به بررسی اثر شوک های ارزی در اقتصاد ایران طی دوره 1338-1389 پرداخته است. نتایج حاکی از آن است که اثر مثبت افزایش نرخ ارز بر تبدیل درآمدهای ارزی بر جهش تولید کل می فزاید. لیکن با گذشت زمان، اثر مثبت شوک افزایش نرخ ارز رو به افول می گذارد، زیرا بر واردات کالاهای سرمایه ای در نتیجه سرمایه گذاری کل اثر منفی دارد همچنین اثر آن از کانال سیاست پولی با نبود چسبندگی در بلندمدت از بین می رود. در بخش دوم با توجه به اینکه تحریم ها نوعی سیاست جانشینی واردات اجباری در ابعاد وسیع می باشند، این موضوع که آیا کشورها با شناخت مزیت ها می توانند با تدبیر درواندیشی تهدیدها را به فرصتی برای ایجاد توسعه تبدیل نمایند، با طرح این پرسش که آیا داشتن مزیت نسبی در بخش صنعت باعث رشد بیشتر اقتصادی می شود، بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که کشورهای تازه صنعتی شده به سمت بخش صنعت تغییر مزیت نسبی داده از طرف دیگر در این کشورها مزیت نسبی در بخش کشاورزی تاثیر منفی معنی داری بر رشد اقتصادی داشته است، در صورتی که مزیت نسبی در بخش صنعت تاثیر مثبت معنی داری بر رشد اقتصادی کشورهای مورد بحث گذاشته است. برای آزمون فرضیه ها از شاخص مزیت نسبی تکامل یافته بالاسا تحلیل رگرسیون داده های ترکیبی تابلویی استفاده شده است. اطلاعات آمار از محل گزارش های صندوق بین المللی پول بانک جهانی در دوره 1984-2008 تهیه شده است.

کلیدواژه ها:

تولید مقاومتی ، اقتصاد مقاومتی ، کشورهای تازه صنعتی شده ، مزیت نسبی آشکار شده ، الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی