بررسی تشکیل پوشش های کامپوزیتی بر روی آلومینیم سری 1000 در الکترولیت حاوی ذرات نانو کاربید سیلیسیم به روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی بررسی مورفولوژی پوشش خواص خوردگی آن

ایجاد پوشش های سرامیکی اکسیدی بر روی زیر لایه آلومینیمی سری 1000 می تواند رفتار خوردگی سایشی این مواد فلزی تا حد بسیار زیادی بهبود بخشد. در این پژوهش در ابتدا بوسیله طراحی آزمایش تاگوچی غلظت های مختلف محلول الکترولیت قلیایی حاوی آلومینات سدیم، پیرو فسفات سدیم هیدروکسید پتاسیم در محلول حاوی یک لیتر آب مقطر در مدت زمان تست 10 دقیقه تحت جریان DC با ولتاژ (V)؛ 500-400 برای دست یابی به محلول ایده آل که دارای بیشترین شدت فاز آلفا آلومینا می باشد بررسی شد محلول ایده آل با مقادیر 1گرم بر لیتر پیرو فسفات سدیم، 2/5 گرم بر لیتر هیدروکسید پتاسیم گرم بر لیتر آلومینات سدیم بدست آمد. بعد از بدست آمدن الکترولیت ایده آل نانو ذرات کاربید سیلسیم را با مقادیر مختلف به الکترولیت افزوده شد فرایند پوشش دهی در مدت 10 دقیقه تحت جریان DC صورت گرفت تا مقاومت به خوردگی مقاومت به سایش نمونه ها بهبود یابد. برای ارزیابی مقاومت به خوردگی نمونه ها به کمک آزمون های پلاریزاسیون تست تافل بررسی شد. از XRD SEM نیز برای بررسی فازها مورفولوژی استفاده گردید. نتایج نشان دهنده این است که با افزایش ذرات افزودنی نانو در الکترولیت، میزان حفرات ترک های موجود در لایه پوشش داده شده نسبت لایه ای که نانو ذرات در آن وجود نداردکاهش پیدا کرده مقاومت به سایش بهبود پیدا کرده مقاوت به خوردگی مطلو بی نیز در نمونه ها بوجود آمده است.

کلیدواژه ها:

پوشش های کامپوزیتی ، اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی ، طراحی آزمایش تاگوچی ، خواص سایشی خوردگی