گزار موردی: سندرم نورولپتیک بدخیم

مقدمه: سندرم نورولپتیک بدخیم سندرم حاد پرخطری است که معمولا به عنوان عارضه جانبی آنتی سایکوتیک ها تلقی می شود. مشخصه آن تب، سفتی عضلانی اختلال عصبی اتونومیک، اختلال سطح هوشیاری است. درمان انتخابی برای این بیماری شامل دانترولن، بروموکریپتین، بای پریدین، لورازپام تزریقی الکتروشوک درمانی است. معرفی بیمار: آقایی 55 ساله با سابقه اسکیزوفرنی، تحت درمان با رسپریدون که با کاهش سطح هوشیاری، حملات تونیک کلونیک اندام ها تب بالا مراجعه کرده با تشخیص سندرم نورولپتیک بدخیم بستری شده است. در اورژانس چند نوبت تشنج داشته یک نوبت احیا شده است. در سی اسکن مغزی ضایعه ای نداشته است. تحت درمان با داروهای ضد تشنج، بروموکریپتین، سیپروهپتادین قرار گرفته است، با توجه با افزایش کراتینین بیمار از 9/2 به 7/6 بیمار دیالیز شده که مجموعا در طول مدت بستری 19 مرتبه دیالیز شده است. بیمار هفت روز بعد مبتلا به عفونت تنفسی وابسته به ونتیلاتور (آسینتوباکتر) گردیده است. 44 روز بعد از بعلت عدم امکان جداسازی از ونتیلاتور بیمار تراکیوستومی شده روز بعد متصل به تی پیس از دستگاه جدا شده است. 46 روز بعد بیمار از ICU به بخش منتقل شده روز بعد ترخیص شده است. در هنگام ترخیص بیمار تراکیوستومی متصل به اکسیژن بوده است. کراتینین بیمار حین ترخیص 2/1 بوده است. در هنگام ترخیص نیاز به مراقبت دایم صرف هزینه بالا در منزل داشته است.بحث نتیجه گیری: گرچه سندرم نورولپتیک بدخیم نادر است اما می تواند کشنده باشد هزینه های زیادی به بیمارستان خانواده تحمیل کند باعث ناتوانی های طولانی مدت در بیمار شود. بنابراین توصیه می شود که مطالعات بیشتری جهت افزایش آگاهی افراد مبتلا به بیماری های روانی از طریق آموزش به افراد مبتلا خانواده ایشان توسط پرستاران صورت گیرد تا از میزان ابتلا به این بیماری کاسته شود

کلیدواژه ها:

سندرم نورولپتیک بدخیم ، اسکیزوفرنی