عوارض بی تحرکی بعد از جراحی در بیمار با دریچه مکانیکی قلب: یک گزارش موردی
محل انتشار: کنگره ملی گزارش های موردی بالینی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 426
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED02_099
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
مقدمه: اخذ شرح حال دقیق پزشکی نقش مهمی در کاهش خطاهای درمانی، پیگیری روند درمان، بهبودی سریع تر بیماران کاهش هزینه های بستری جلوگیر از بستری مجدد دارد. اهمیت شرح حال به حدی است که حتی در غیاب معاینات بالینی نتایج آزمایشگاهی در بیش از 80 درصد موارد در تشخیص صحیح مشکل بیمار کمک می کند. در متون علمی نیز به اخذ شرح حال از بیمار جهت جمع آوری اطلاعات کامل ضروری تاکید زیادی شده است.معرفی بیمار:. بیمار آقای 57 ساله که به دنبال علایمی از جمله: درد شکم، حالت تهوع استفراغ تورم شکم ناتوانی در دفع گاز از یک هفته قبل، به بیمارستان مراجعه کرد بعد از انجام آزمایشات انجام سی تی اسکن شکم با تشخیص انسداد روده، تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفت بعد از عمل بیمار دو هفته در بخش جراحی تحت درمان قرار گرفت در این مدت بیمار به علت درد شدید تحرک بیمار کمتر از قبل شده بیمار تمایل به راه رفتن نداشته به بیمار در مورد عوارض بی تحرکی نیز آموزشی داده نشده بود بعد از دو هفته بهبود نسبی بیمار ترخیص شد. سه روز بعد بیمار با علایمی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس سرفه به بخش اورژانس مراجعه کرده بعد از انجام آزمایشات گرفتن نوار قلب سی تی اسکن آنژیو گرافی بیمار با تشخیص آمبولی مجددا بیمار بستری شد در شرح حال دقیق مجددی که از بیمار گرفته شد گفته شد که بیمار سابقه عمل جراحی قلب داشتن دریچه مصنوعی قلب داشته است که روزانه داروی وارفارین مصرف می کند که قبل از عمل جراحی هیچ گونه سوالی از بیمار در مورد سوابق پزشکی قبلی نشده نبود.بحث نتیجه گیری:. نکته قابل توجه در این مورد بالینی اهمیت گرفتن شرح حال گیری دقیق پزشکی قبل از انجام هر گونه پروسیجر درمانی برای بیمار جهت جلوگیری از عوارض حین یا بعد از بستری را مشخص می سازد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه حسنوند
پرستار، مرکز آموزشی درمانی کمالی، دانشگاه علوم پزشکی البرز کرج
ملوک رعیتی
کارشناس ارشد NICU پرستار، مرکز آموزشی درمانی کمالی، دانشگاه علوم پزشکی البرز،کرج