گزارش موردی ارزیابی درمان ارتباطی سندرم واگر

هدف: هدف پژوهش حاضر، گزارش مشکلات سندرم واگر انجام درمان موثر در یک آزمودنی بود.روش: دختری ساله مبتلا به تومور ویلمز مورد بررسی درمان مشکلات ارتباطی قرار گرفت.یافته ها: تقریبا در 1.2 درصد کودکان تومور ویلمز می تواند با ناهنجاری های ارثی مانند انیدریا ناهنجاری های مجاری ادراری _تناسلی عقب ماندگی ذهنی همراه باشد که از آنها به عنوان سندرم واگر (WAGR نام برده می شود.بررسی سوابق نشان داد آزمودنی افزون بر تومور ویلمز، مشکلات ذهنی، ارتباطی، کلامی رفتاری داشته، به دلیل تحرک زیاد تشخیص اختلال بیش فعالی کمبود توجه گرفته است علاقه به وسایل صداساز داشت حرکات کلیشه ای را به صورت تکان دادن دست نشان میداد.در ارزیابی های اولیه مردمک چشم ها حالت نیستاگموس داشت گوش ها کشیده تر از حد عادی بود ،دارای قیافه ای پسرانه بود،حرکات کره در انگشتان دست وجود داشت، آزمودنی دستورات ساده تک مرحله را انجام میداد فاقد واژه بیانی بود خزانه بیان آوایی شامل/i/,/a/ بود .اشاره ها معنی دار بودند حالات چهره را محدود تشخیص میداد .با توجه به مشاهده های انجام گرفته آزمودنی برای درمان، افزون بر درمان های توجه تمرکز کنترل مشکلات رفتاری تحت درمان انجام تکنیک های نظام ارتباطی جایگزین مانند سیستم ارتباطی تبادل تصویر(pecs قرار گرفت انجام تمرینات pecs طی 20 جلسه چهل پنج دقیقه ای دو روز هفته با کارت تصویر از وسایل وخوراکیهای مورد علاقه وی بود که در انتها بیان کارت تصویر را فرا گرفت طول گفته یک شد.نوبت گیری ،تماس چشمی بیان چهره ای ،حافظه بینایی شنیداری تقویت شد.پس از ارزیابی دقیق ارجاع دوباره به پزشک تشخیص اختلال درخودماندگی داده شد همچنین برای دیگر مشکلات، به کاردرمانی ذهنی نیز ارجاع داده شد.نتیجه گیری: در مواردی که کودکان با نشانه پرتحرکی مراجعه می کنند، باید از نظر وجود سایر اختلال های روانپزشکی پزشکی نیز مورد ارزیابی قرار گیرند در مراجعان دچار سندرم واگر انجام تکنیک های نظام ارتباطی جایگزین (AAC) کارساز است.

کلیدواژه ها:

نشانگان واگر ، اختلال درخودماندگی ، گزارش موردی ، تومور ویلمز