ساخت داربست بیوکامپوزیتی پلی پیرول-پلی کاپرولاکتن- کیتوزان به روش الکتروریسی

مهندسی بافت حیطه ای چند رشته ای از اصول کاربرد روش های مهندسی علوم زیستی، به منظور شناخت بنیادی رابطه بین ساختار عملکرد در بافت های طبیعی بیمار است که در آن با توجه به بافت، پلیمر مورد استفاده باید دارای خواص فیزیکی مکانیکی مطلوبی برخوردار باشد تا بتواند هر گونه تنش از طرف بافت را تحمل کند. در این پژوهش از پلیمر سنتز شده پلی پیرول به علت خواص مکانیکی الکتریکی مطلوب پلیمر طبیعی کیتوزان به خاطر داشتن زیست سازگاری بالا استفاده شده است. همچنین به منظور افزایش قابلیت الکتروریسی از زیست تخریب پذیر پلی کاپرولاکتن استفاده شده است ویژگی های الیاف تهیه شده مورد بررسی قرار گرفته است. با تحلیل نتایج مشخص شد با افزایش درصد پلی پیرول قطر الیاف تولیدی کاهش شرایط الکتروریسی مخروط تیلور پایدار تر می گردد.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، پلی کاپرولاکتن ، کیتوزان ، پلی پیرول