بررسی رابطه توانایی خود ادراکی حسابرسان با ارزیابی ریسک حسابرسی در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی رابطه توانایی خود ادراکی حسابرسان با ارزیابی ریسک حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی قلمرو زمانی سال 1395 است. با توجه به حجم جامعه در دسترس 570 شرکت) فرمول نمونه گیری حجم نمونه انتخابی تعداد 230 شرکت شد. جهت افزایش اعتبار تحقیق تعداد 300 پرسشنامه توزیع شد که از این میان تعداد 241 پرسشنامه دریافت مبنای تحلیل آماری واقع گردید. ابزار تحقیق پرسشنامه جهت گردآوری داده ها به ترتیب از روش کتابخانه ای پیمایشی بهره گرفته شد. همچنین جهت مناسبت مدل از مدل یابی معادلات ساختاری روش حداقل مربعات جزیی از نرم افزار Smart PLS بهره گرفته شد. جهت آزمون فرضیه های تحقیق از مقدار احتمال حاصل از برازش مدل در حالت معنی داری ضرایب استفاده شد. در تحلیل آماری به کمک آزمون تحلیل مسیر نتایج آزمون چهار فرضیه تدوین شده نشان داد: بین استقلال حسابرس ارزیابی ریسک حسابرسی رابطه معنی داری وجود ندارد. بین تجربه حسابرس ارزیابی ریسک حسابرسی رابطه معنی داری وجود دارد. بین ارزش های اخلاقی ارزیابی ریسک حسابرسی رابطه معنی داری وجود دارد. بین علایم خطر تقلب ارزیابی ریسک حسابرسی رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استقلال ، تجربه ، ارزش های اخلاقی ، علایم خطر تقلب ، ارزیابی ریسک حسابرسی