بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر خودپنداره کاهش افسردگی سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی طرحواره درمانی بر خودپنداره کاهش افسردگی سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن شهر تهران در سال 1397 بود.مواد روش: روش پژوهش نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود که تعداد 30 نفر آزمودنی به روش نمونهگیری در دسترس در گروههای 15 نفره آزمایش گواه گماره شدند. طرحواره درمانی طی ده جلسه به مدت دو ساعت بر روی گروه آزمایش انجام پذیرفت سپس پسآزمون اجرا شد. دادهها به کمک روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شدند.نتایج نتایج نشان داد که خودپنداره افسردگی گروهی که طرحواره درمانی را دریافت کرده بودند به طور معناداری تغییر یافته بود. خودپنداره گروهی که طرحواره درمانی را دریافت کرده بودند به طور معناداری بیشتر از گروه گواه بود همچنین افسردگی گروه آزمایش کمتر از گروه گواه بود.بحث نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده میتوان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی بر افزایش خودپنداره کاهش افسردگی سالمندان مبتلا به بیمایهای مزمن تاثیر داشت.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، خودپنداره ، افسردگی ، بیمایهای مزمن.