ژنتیک سالمندی، پیری عوامل مرتبط

ژنتیک سالمندی به طور کلی به افزایش طول عمر مرتبط با تغییرات ژنتیکی اطلاق می شود. این بدان معنی است که پیری مرگ صرفا نتیجه عوامل محیطی یا بیماری نیست، بلکه بخشی برنامه ریزی شده، طبیعی ضروری از ژنتیک است. در واقع، سالمندی طول عمر توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی غیر ژنتیکی تعیین می شود ثابت شده که حدود 30 از تفاوت در طول عمر انسان ها به دلیل عوامل ژنتیکی است.با توجه به نظریه ژنتیکی سالمندی،میزان طول عمر ما عمدتا در لحظه لقاح تعیین می شود عمدتا وابسته به والدین ژن های آنها است. اساس این نظریه این است که بخش های DNA انتهای کروموزوم ها به نام تلومرها حداکثر طول عمر یک سلول را تعیین می کنند امروزه از آن بعنوان ساعت بیولوژیکی عمریاد می شود.ژن های طول عمر ژن های خاصی هستند که با زندگی طولانی تر ارتباط دارند. دو ژن SIRT1 (sirtuin (1 SIRT2 به طور مستقیم با طول عمر مرتبط هستند است. مطالعاتی که افراد صد ساله را با افراد دارای عمر متوسط، مقایسه کرده اند، پلی مورفیسم هایی را در ژن هایی که با عمر طولانی همراهی دارند از جمله APOE FOXOA3 یافته اند. تا کنون ژن های بسیاری که بنحوی در سلامت عمر سلول ها مداخله دارند شناخته شده اند.بعضی از این ژن ها، مربوط به ترمیم حفظ سلامت سلول بعضی در رابطه با بیماری های مهم حیات انسان هستند. بنابراین سالمندی یک صفت پلی ژنیک است فاکتورهای ژنتیکی متعددی در بروز آن دخیل هستند.