بررسی ظرفیت تصمیم گیریهای درمانی در سالمندان بستری در بخشهای غیر روانپزشکی

هدف این سخنرانی بررسی مفاهیم استانداردهای ارزیابی ظرفیت تصمیم گیریهای درمانی در سالمندان بستری در بیمارستانهای عمومی است. دسته عمده ای از بیماران بستری در بیمارستانهای ما را سالمندان تشکیل میدهند. بر اساس اصول اخلاق حرفه ای، ارایه خدمات درمانی سلامت باید با کوشش حداکثری برای فراهم نمودن مفیدترین، کم خطرترین کم هزینه ترین اقدامات مداخلات همراه باشد. اما فراتر از این مساله در نظر گرفتن حق خودمختاری گیرندگان خدمت است. جمعیت سالمندان به علت برخی تغییرات جسمی، شناختی خلقی در معرض نادیده گرفتن خودمختاری هستند. برای حفظ خودمختاری به قابلیتهایی در هر دو سوی رابطه درمانی نیاز داریم. ارایه کننده خدمت باید بتواند به طریقی صحیح توانایی تصمیم گیری مراجع را ارزیابی اطلاعات دقیق قابل فهمی را منتقل کند.همچنین باید بتواند مداخلات را بر اساس زمینه های فرهنگی، شخصی، ترجیحات علاقه مندی های دریافت کننده خدمت تدوین کند. دریافت کننده خدمت نیز باید از حداقل تواناییهای لازم برای پردازش اطلاعات تصمیم گیری برخوردار باشد. لذا توجه ویژه به حق تصمیم گیری ارزیابی صحیح ظرفیت تصمیم گیری این دسته از بیماران برای همه اعضای کادر درمانی از پرستار تا پزشک ضروری است.ابتدا مروری بر متون منابع روانپزشکی قانونی خواهیم داشت سپس گایدلاینهای موجود را بررسی خواهیم کرد. با نگاهی به قوانین حقوق پزشکی داخلی مقایسه آنها با قوانین خارجی به بررسی نقاط قوت ضعف سیستم حقوقی اخلاقی خود خواهیم پرداخت. سپس نقص ها چالشهای موجود را بررسی خواهیم کرد. سعی بر آن است تا منطقی ترین راهکارهای بالینی حقوقی در برابر چالشهای موجود مرور شوند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت تصمیم گیری ، سالمندان ، قوانین ، اخلاق حرفه ای ، حقوق پزشکی