ملاحظات جراحی در سالمندان

با افزایش سن گسترش جمعیت تعداد افراد مسنی که به مداخلات گوناگون جراحی نیاز پیدا می کنند، افزایش چشمگیری یافته است. بیماران مسن در اثر پیچیدگی بیماریهای همزمان تغییرات فیزیولوژیکی که در اثر افزایش سن روی می دهد، دچار مشکلات منحصر به فردی به دنبال مداخلات جراحی می شوند. در درمان جراحی بیماران مسن، سن فیزیولوژیک معیار پیش بینی کننده دقیق برای میزان مرگ میر وکموربیدیتی بعد از جراحی است، بنابراین سن فیزیولوژیک نسبت به سن تقویمی از اهمیت بیشتری برخوردار است.مشخصه اصلی سن فیزیولوژیک یا پیری کاهش ذخیره عملکردی جبرانی سیستم ها اعضای حیاتی بدن است که منجر به کاهش توانایی این سیستم ها در تطابق با شرایطی نظیر استرس های جراحی می شود. 70 سالگی به سرعت افزایش می یابد بنابراین 70 سالگی به عنوان آغاز نقص عملکرد اعضا در بین سنین 75 پیری پذیرفته شده است. بیماران بالای 65 سال تقریبا 60 بار کاری جراحان عمومی را تشکیل می دهند. بیماران بالای 65 سال تقریبا 50 کل جراحی های اورژانسی 75 میزان مرگ میر جراحی را شامل می شود. حتی در افراد سالمندی که ظاهرا سالم به نظر می رسند، تغییرات ذاتی فیزیولوژیک در اثر افزایش سن روی داده بر اعضا سیستم های بدن اثر گذاشته است که ممکن است در اثر یک استرس یا مداخله جراحی بارزتر شود.بیماران مسن به علت نقص عملکرد جبرانی قلبی، ریوی، کلیوی عصبی در معرض خطر بالاتری از بروز عوارض ابزاری با ارزش برای شناسایی بیماران مسنی ست که در معرض (ASA) قرار دارند معیار انجمن بیهوشی امریکا خطر بالایی برای عوارض بعد از جراحی قرار دارند. ارزیابی دقیق قبل از جراحی به کار گیری روشهای درمانی مناسب به صورت قابل توجهی عوارض مرتبط با بیهوشی عمومی را کاهش می دهد.در ارزیابی بیماران مسن کاندید جراحی بررسی سن فیزیولوژیک شک بالا به وجود پاتولوژی جراحی بسیار مهم است. تظاهر علایم غیر معمول معاینه شکمی مبهم ممکن است بیماریهای داخل شکمی را به طور کامل پنهان سازد. این شرایط در اثر وجود بیماریهای طبی همراه وضعیت ذهنی مختل بدتر نیز می شود. عوارض قلبی جز علل اصلی عوارض پیرامون عمل جراحی در تمامی گروه های سنی به خصوص بیماران مسن است.بیش از نیمی از مرگ های بعد از جراحی در افراد مسن 11 از عوارض بعد از جراحی ناشی از اختلال عملکرد قلبی در زمینه استرس فیزیولوژیک است. با افزایش سن به ازای هر سال تقریبا %میزان برونده قلبی کاهش می یابد میزان ضربان قلب در افراد مسن نسبت به افراد جوانتر با شدت مشابهی افزایش نمی یابد. شاخصه اصلی قلب سالخوردگان است .عامل پیش بینی کننده مهم دیگر در زمینه نتایج جراحی EF کاهش است .که در 10 بیماران بالای 65 سال روی می دهد علت مرگ CHF عوارض قلبی در افراد مسن وجود میر موربیدیتی بعد از جراحی است. در نتیجه کهولت سن، ظرفیت تنفسی حداکثر در سن 70 سالگی، 50 این میزان در سن 30 سالگی می شو. در افراد بالای 35 سال به ازا هر سال از میزان FEV همچنین با افزایش سن میزان FEV کاهش می یابد. به اندازه 35 میلی لیتر کاسته می شود. عوارض ریوی بیش از 50 عوارض بعد از جراحی 20 مرگ های قابل پیشگیری را تشکیل می دهد.با افزایش سن اندازه حجم کلیه ها کاهش می یابد که همراه با تغییرات عروق داخل کلیوی است. همچنین تعداد نفرون ها گلومرول ها کاهش می یابد.در واقع تغییرات کلیوی مرتبط با سن ناشی از گلومرولواسکلروز پیشرونده ایجاد می شود. به علت اختلال عملکرد کلیوی،حذف داروها از خون کاهش می یابد می تواند موجب تشدید اثرات نفروتوکسیک طولانی تر شدن اثر داروهای بیهوشی، آرام بخش مخدر شود. اختلالات الکترولیتی می تواند منجر به بدتر شدن عوارض قلبی به خصوص ناهنجاری های هدایتی قلب آریتمی شود.اغلب عملکرد شناختی در ارزیابی قبل از عمل نادیده گرفته می شود .تغییرات مختصر شناختی می تواند نشان دهنده عوارض بعد از جراحی باشد.% بیماران بالای 65 سال دچار سوء تغذیه می باشند. همچنین ارزیابی تغذیه ای در بیماران مسن دارای اهمیت می باشد. سوء تغذیه باعث کاهش عملکرد پیشرونده، کاهش توده عضلانی،کاهش مصرف اکسیژن فعالیت متابولیک بدن می شود. تاثیر واضح وضعیت تغذیه ای بر روی نتایج بعد از جراحی در بیماران مسن بر اهمیت ارزیابی قبل از جراحی تاکید می کند. در جراحی های سالمندان باید محدودیتهای فیزیولوژیک ناشی از سن، پیامدهای بالینی آن بهترین اقدام لازم جهت کاهش عوارض مد نظر قرار گیرد.