تحقیقات و کاربرد های سیستم فیوز سازه ای در طراحی لرزه ای و مقاوم سازی انواع سازه ها

در هنگام وقوع یک زلزله نیروی زیادی به سازه وارد می شود و باعث ایجاد آسیب در سازه می گردد. گاه این آسیب ها باعث اختلال در بهره برداری از سازه می شوند و یا گاه باعث ایجاد هزینه های زیادی برای مقاوم سازی می گردند و حتی در زلزله های شدید ممکن است باعث انهدام کلی سازه شوند.در روش طراحی سنتی و متداول سازه ها که بر مبنای نیرو می باشد ، تحلیل رفتار غیر خطی سازه ها امکان نداشت یا با پیچیدگی های خاصی همراه بود اما در طراحی های نوین که بر مبنای طراحی برحسب عملکرد استوار است، می توان رفتار سازه را در حالت های غیر ارتجاعی مورد بررسی قرار داد.در طراحی بر حسب ظرفیت ، یک عضو به عنوان عضو فیوز انتخاب می شود و بقیه اعضا قوی تر از عضو فیوز طراحی می شوند تا در هنگام وارد شدن انرژی زلزله ، این اعضا با تسلیم شدن و رفتار چرخه ای خود موجب اتلاف انرژی لرزه ای گردند.با افزایش مقاومت یک عضو شکل پذیری نیز کاهش می یابد بنابراین این اعضا نسبت به اعضای اصلی شکل پذیری مناسبتری دارند و همچنین با متمرکز کردن آسیب در اعضای خاص امر مقاومسازی را ساده تر و با هزینه ی کمتری میسر می کنند.در این مقاله ابتدا به تعریف سیستم فیوز در سازه ها و ساز و کار آن پرداخته شده است . سپس کاربردهای سیستم فیوز در سازه های مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیقات و بررسی ها نشان می دهد استفاده از سیستم های فیوز سازه ای معرفی شده از نظر خاصیت اتلاف انرژی و مقاومت و سختی عملکرد قابل قبولی از خود نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

رفتارلرزه ای ، عضو فیوز ، شکل پذیری ، اتلاف انرژی ، اعضای کنترل آسیب