تاثیرمحیط برمیزان افزایش بازیهای گروهی وتکامل رشداجتماعی کودکان ساکن درمرکز نگهداری ازکودکان بی سرپرست بارویکردروانشناسی محیط
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 406
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IACUT04_068
تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
بازی از جمله مهمترین و اساسیترین عوامل و فاکتورهای رشد روانی، ذهنی، جسمانی و عقلانی کودکان است. یقینا تجارب وآگاهی هایی که کودک از بازی بهدست می آورد، می تواند بهترین راهکار برای رشد او محسوب شود. بازی یکی از ضروری ترین بخشهای تعلیم و تربیت کودکان و فعالیتی است که تاثیر بهسزایی در رشد همه جانبه آنها دارد. در واقع کودکان وقتی با هم و در کنار هم بازی میکنند، از یکدیگر می آموزند. بازی باعث می شود کودکان درباره خودشان و دنیای اطرافشان شناخت بهدست آورند. همچنین به آنها اجازه کشف کردن، تجربه کردن، خلق کردن، بیان افکار و اندیشهها، رشد ماهیچهها، توسعه مهارتهای کلامی، برقراری ارتباط با دیگران، آشنایی با مقررات و قوانین، تخیل، شاد بودن و ... را میدهد. در کودکان بی سرپرست این موضوع از اهمیت بیشتری برخوردار است. از آنجا که این کودکان شخصیت شکننده تری نسبت به کودکان عادی دارند باید توجه ویژه ای به رشد آنها شود. باید فضایی در نظر گرفته شود که این کودکان در آن به بازی بپردازند و از انزوای آنها جلوگیری شود. هدف از این پژوهش بالا بردن سطح اجتماعی کودکان با استفاده از بازی های گروهی و ارتباطات بیشتر این کودکان با یکدیگر می باشد. روشی که در نظر گرفته شده روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از تحقیقات میدانی و مطالعات کتابخانه ای است. نتیجه پژوهش نشان دهنده این است که بازی های گروهی تاثیر بسزایی در بالا بردن روابط اجتماعی و آموزش این کودکان دارد بنابراین فضاهای بازی باید به گونه ای طراحی شوند که که مشوق حضور کودکان در این فضاها باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رخساره تقوی
گروه معماری، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
مجیر جلیلیان
گروه معماری، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران