تاثیر ضابطه ی آیین نامه ای کنترل تغییر مکان های جانبی نسبی بر رفتار غیرخطی ساختمان های بتنی با اهمیت خیلی زیاد

یکی از اهداف آیین نامه زلزله ایران (استاندارد 2800 )، تعیین حداقل ضوابط و مقررات برای طرح و اجرای ساختمان ها در برابر اثرات ناشی از زلزله است، به گونه ای که بناهای ضروری، پس از وقوع زلزله های شدید، بدون آسیب عمده سازه ای، قابل استفاده باقی بمانند. برای نیل به این هدف، در ویرایش جدید استاندارد 2800 ضوابطی سخت گیرانه ارایه شده است. دربند 3-5-3 استاندارد 2800، اعلام می گردد که؛ برای محاسبه تغییر مکان جانبی ساختمان های با اهمیت زیاد برای محاسبه برش پایه از مینیمم زمان تناوب تحلیلی و 1.25 زمان تناوب تجربی استفاده شود. با توجه به اینکه طراحی لرزه ای در بسیاری از آیین نامه ها، از جمله استاندارد 2800 ایران، بر اساس روش نیرویی است. از آنجا که در روش نیرویی، رفتار سازه در حوزه ی غیر ارتجاعی مشخص نیست، میزان و محل آسیب سازه در سطوح عملکرد متفاوت، برای طراح نامعلوم خواهد بود. هدف از این تحقیق بررسی اهداف آیین نامه 2800 ، برای طراحی بناهای ضروری و ارزیابی میزان موفقیت آنها در نیل به اهداف ارایه شده می باشد. برای این منظور چند ساختمان بتنی از نوع قاب خمشی با تعداد طبقات و دهانه های مختلف، در مناطق، با خاک و شتاب مبنی طرح مختلف، بر اساس ضوابط استاندارد 2800 و آیین نامه ACI بارگذاری و طراحی گردید. در طراحی آنها، تمامی ضوابط مربوط به زلزله طرح، ضوابط تیر ضعیف - ستون قوی، ضوابط شکل پذیری زیاد اعمال گردید. به منظور بررسی اهداف آیین نامه 2800 ساختمان های انتخابی با استفاده از ضوابط نشریه 360 و به کمک تحلیل پوش آور (تحلیل استاتیکی غیرخطی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی آن است که ساختمان های فوق، اهداف استاندارد 2800 را برای قابلیت بهره برداری بی وقفه در برابر زلزله های شدید تامین نمی کنند. به طور کلی می توان گفت اعمال بند 3-5-3 استاندارد 2800 وضعیت مفاصل را تا حدودی بهبود می بخشد، ولی هدف قابلیت بهره برداری را در برابر زلزله های شدید را تامین نمی کند.

کلیدواژه ها:

ساختمان با اهمیت زیاد ، زمان تناوب ، تغییر مکان جانبی ، پوش آور