بررسی آزمایشگاهی جذب دی اکسید کربن با استفاده از محلول MDEA در دما و غلظت های مختلف

افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و در راس آن کربن دی اکسید CO2 در محیط، از علل مهم افزایش دمای کره زمین و تغییرات آب و هوایی است که موجب نگرانی های جدی شده است. افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در اتمسفر، موجب مشکلات مختلف زیست محیطی همچون افزایش تنش های دمایی، افزایش طوفان های گرمسیری، ذوب شدن یخچال های قطبی، بالا آمدن سطح اقیانوس ها، دریا ها و... می شود. طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، انتشار کربن دی اکسید به جو کره زمین هرساله حدود 6 % افزایش می یابد که علت اصلی آن، وابستگی اقتصاد جهانی به سوخت های فسیلی است. امروزه از فرآیندهای مختلفی از قبیل جذب شیمیایی، جذب سطحی، تبرید و فرآیندهای غشایی به منظور تخلیص و بازیابی گازهای مختلف استفاده می شود. متداول ترین روش برای حذف دی اکسید کربن، جذب شیمیایی بوسیله محلول های آبی آلکانول آمین می باشد. از این رو در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی جذب دی اکسید کربن توسط محلول MDEA در یک سیتم ناپیوسته توسط یک راکتور دولیتری همزن دار در دما و غلظت های مختلف و در فشار ثابت 2 اتمسفر پرداخته شد سپس بعد از انجام آزمایشات با استفاده از نرم افزار مینی تب نمودارهای تغییرات دما بر حسب لودینک در غلظت های مشخص رسم گردید و نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که با افزایش دما میزان جذب دی اکسید کربن در محلول آمین کاهش می یابد و همچنین با افزایش غلظت محلول آمین، ظرفیت جذب دی اکسید کربن افزایش می یابد بنابراین میتوان گفت که دما اثری منفی در میزان جذب گاز دی اکسید کربن در محلول MDEA دارد و افزایش غلظت اثری مثبت بر میزان ظرفیت جذب دی اکسید کربن در این محلول دارد.

کلیدواژه ها:

جذب شیمیایی ، دی اکسید کربن ، متیل دی اتانول آمین ، دما ، غلظت