طراحی و ساخت داربست پلی کاپرولاکتون با استفاده از روش لایه نشانی فاز مذاب برای کاربردهای بافت استخوان

استخوان دارای قابلیت خود ترمیمی است که علی رغم استحکام، بسیار آسیب پذیر است. در نقایص بزرگ، ترمیم توسط استخوان امکان پذیر نیست و نیاز به استفاده از روش های نوین همچون داربست های مهندسی بافت است. داربست استخوانی باید زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و تخلخل های به پیوسته ای داشته باشند. در این پژوهش، ابتدا رشته هایی از جنس پلی کاپرولاکتون(PCL) ساخته شد. سپس از رشته ها برای ساخت داربست به روش لایه نشانی فاز مذاب(FDM) استفاده شد. رشته های ساخته شده، یکنواختی و قطر مناسب(1/8- 1/6 میلیمتر) را برای استفاده در دستگاه لایه نشانی فاز مذاب داشتند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که رشته های رسوبی در هر لایه با هم موازی و بر رشته های رسوبی در لایه بعدی عمود هستند و در فواصل یکسان از هم قرار گرفته اند که متناسب با طراحی اولیه است. نمونه ها پس از 7 و 14 روز هیچ سمیتی را نشان ندادند. همچنین سلول ها، چسبندگی مناسبی را روی داربست نشان دادند. در نتیجه روش لایه نشانی فاز مذاب روشی امیدبخش برای ساخت داربست های استخوانی است.

کلیدواژه ها:

استخوان ، رشته ، داربست ، لایه نشانی فاز مذاب